نگاهی به شیوه های نگارش در شبکه های اجتماعی

 شناختن آدم ها کلاکار سختی است اما با آمدن این ابزارهای مدرن کار خیلی خیلی سخت تری شده. بعضی وقت ها آدم یکسری از دوستان داخل فیس بوک و توییتر را بیرون از این متن پرحاشیه می شناسد و پیش خودش فکر می کند «بابا این دیگه کیه». صورت ظاهر دوستان که با عکس های واویلااز این رو به آن رو شده به کنار. دیده شده که طرف اصلاسواد و زبان و شخصیتش هم کلی با واقعیتش فرق دارد. اگر این حقیقت آزاردهنده را هم به اینها اضافه کنیم که شبکه های اجتماعی زمینه ایجاد توهم در افراد را دارد می شود حدس زد که گاهی این دنیای مجازی چه دیوانه خانه یی می شود. یک سری تیپ های مشخص به تفکیک جنسیت در این شبکه ها وجود دارد که علاوه بر هماهنگی عکس پروفایل با این شخصیت زبان خاصی هم دارد. «استاتوس نویسی» و «توییت کردن» براساس شخصیت هر فرد شیوه های خاص خود را دارد. چند تایی از آنهایی که خیلی پرطرفدارند به این شرح هستند.

    دختر یا پسر افسرده و خسته و له: این نوع استاتوس نویسی به مقدار معتنابهی غر زدن نیاز دارد. هیچ چیزی توی این دنیا حتی ذره یی نباید جلب توجه کند. فحش دادن به زمین و زمان خیلی پراستفاده و جذاب است. فحش دادن هم خودش به دو بخش تقسیم می شود: اول آنهایی که فحش را به صورت آب نکشیده و عریان و با ولخرجی می پاشند وسط نوشته شان و آنهایی کمی ابتکار به خرج می دهند و فحش را با «ارایه های ادبی» می آمیزند و حتی از فن هایی مانند «ارجاع فرامتنی» هم استفاده می کنند. در این حالت باید عکس پروفایل هم تناسب درستی با پست ها داشته باشد. مثلانمی شود نیش آدم تا بناگوش باز باشد و بعد پست هایش درباره مصیب بودن زندگی باشد. غرزن های حرفه یی کارشان را خوب بلدند و نگاه شکاک و تمسخرآمیز را هیچ وقت فراموش نمی کنند و زبان شان هم از همین رویه پیروی می کند.

    سلبریتی ها: ستاره و بچه معروف شدن در دنیای مجازی نسبت مستقیمی با استعداد شما در جلب توجه کردن دارد. خب البته خیلی عجیب نیست چون در دنیای واقعی هم این قاعده وجود دارد. برای سلبریتی بودن در یک شبکه اجتماعی باید رفقای پایه یی داشت که هر چیزی که می نویسید را آنها «شرکنند» و کلی هم «اوووووف عجب چیزی نوشته فلانی» و «حتما بخوانید» و از این چیزها بهش الصاق کنند. در اینجا جنسیت البته خیلی نکته مهمی است و پسرها اغلب از این ترفندها استفاده می کنند وگرنه دخترها خود به خود می توانند سلبریتی باشند و با یک عکس هزار و خورده یی لایک و صد و چند تا کامنت داشته باشند.

    کامنت پسرها برای این نوع عکس ها در این مضمون خلاصه می شود که«Nice pic، socute» و دخترهایی که برای عکس هم کامنت می گذارند هم حرف آخرشان این است «واااو، قربونت برم عجیجم که انقده خوشگلی». حالاچقدر راست می گویند را باید از خودشان پرسید.

    خود سلبریتی پنداران: این دنیای مجازی بیماری های خاص خودش را هم دارد. یکی اش همین کسانی که فکر می کنند که خیلی کارشان درست است و اینکه «چه سری چه دُمی عجب پایی». شیوه کار خود سلبریتی پنداران خیلی متنوع و پیچیده است اما یکی از پرکاربردترین شان نظر دادن درباره همه چیز است یعنی از روابط دیپلماتیک بین زیمبابوه و ساحل عاج تا نقش «بوزون هیگز» در ایجاد جرم در موارد و شکل گیری کائنات نظرهای مشعشع و بی بدیل دارند. بالابردن آمار استاتوس نویسی یا توییت کردن و شمردن تعداد لایک ها تفریح این افراد محسوب می شود. آنها اغلب بی آزارند و برای خودشان تولید محتوا می کنند اما یک دسته دیگرشان هستند که به طور اساسی روی مخ اند که در بخش بعدی معرفی می شوند.

    شناگران بر امواج مواج مزخرفات: دنیای مجازی هم مثل دنیای واقعی دریا دارند که خیلی هم جذاب تر است. این دریا از مقدار معتنابهی مزخرفات و شایعه و نژادپرستی به اسم وطن دوستی و تحریف اخبار درست شده که موج سواری روی آنها برای خیلی ها کار باحالی است. مثلاکافی است گوگل Pershian Gulf را حالابه صورت عمدی یا سهوی نوشته باشد: Persian Golf این کار چنان موجی از پتیشن و کمپین و اعتراض راه می اندازد که مثل سیل خانه آدم را ویران می کند. یک سری کارشان این است که روی این موج ها سوار شوند یا اصلاآنها را تولیدکنند که خب از همین جا باید بهشان خسته نباشید گفت.

    کارآگاه گجت ها: این شخصیت های مرموز و دوست داشتنی خیلی اعتقادی به شرکت کردن در گفت وگوهای دنیای مجازی ندارند و بیشتر ترجیح می دهند گوشه یی بنشینند و بقیه را نگاه کنند که چه کار می کنند. البته بعضی از اینها به خاطر این کاری که می کنند حتی حقوق هم دریافت می کنند که خب ما با آنها کاری نداریم. اما آنهایی که همین طوری بی دلیل گوشه عزلت اختیار می کنند هم کلاس خودشان را دارند.

بعضی وقت ها اصلاآدم یادش می رود که فلانی هم هست اما اشتباه همین جاست. دقیقا در یک بزنگاه تاریخی می بینی همین آدم پیدا می شود و با یک کامنت «L» تمام اعتباری که سال ها برای خودت جمع کردی را به باد فنا می دهد. آنهایی که خودشان را بالاتر از این تصور می کنند که وارد بحث های سطح پایین این دنیا شوند از بقیه خطرناک ترند. اینها علاوه بر اینکه در دنیای مجازی حضور دارند این دنیا را به رسمیت هم نمی شناسند و منتظرند که تا یک روز زهر خودشان را بریزند. علی الحساب باید حواس مان بهشان باشد.

    آدم های پروانه ای: عشق های شکست خورده و نفس ناله های عاطفی در طول تاریخ بشریت یکی از محبوب ترین انواع نوشته هاست. زبان شنانس ها کشف کردند اولین نوشته های بشر در «غار لاسکو» از طرف یک عاشق نابود شده است که خطاب به معشوقش که مدتی ازش خبری نبوده اما بعد فهمیده با یک شکارچی ببر ازدواج کرده، نوشته: «خبرت خراب تر کرد جراحت جدایی». حالاانتظار نداشته باشید با این امکانات مدرن این محبوب ترین ژانر نوشتن فراموش شود.

نوشتن از جور خوبرویان و ملامت رقیبان و ناوک مژگان معشوق وغیره یکی از پرکاربردترین انواع نوشتن در دنیای مجازی است. بعد اینها ختم به یک سری توصیه که نوجوان ها به هم می کنند هم می شود که مثلا«به دنبال کسی نباشید که شما را کامل کند، کسی را پیدا کنید که شما را به طور کامل قبول کند.» آنهایی هم که ترک شده اند یک مدت طولانی تبدیل به نوع «کارگاه گجت» می شوند و در صفحه شخص مقابل منتظرند که طرف یک لایک پای عکس یک نفر دیگر بگذارد تا بساط پست گذاشتن های این شکلی به راه شود که «لیاقت هر کسی آن چیزی است که به دست می آورد. ارزش تو بیشتر از آن است» و بعد هم پست های با مضمون نفرت از همه دخترها یا پسرها و این قبیل چیزها سرتاسر صفحه شان را می گیرد.

    داستان به همین جا ختم نمی شود. نوشتن در دنیای مجازی شیوه های زیاد دیگری دارد. نویسندگان شعر برای عکس پروفایل طالع بین های دوراندیش، عاشقان لایک و انواع اقسام دیگر آدم ها که هر کدام سبک و سیاق خودشان را دارند هم نیاز به بررسی دارند. قطعا این داستان ادامه دارد.