دین و زندگی تایباد

اللهم صل علی محمدوآل محمد

دین و زندگی تایباد

اللهم صل علی محمدوآل محمد

«سواد رسانه‌ ای» چیست و چه کسانی در فضای مجازی «بی‌ سواد» هستند؟!

«سواد رسانه‌ ای» چیست و چه کسانی در فضای مجازی «بی‌ سواد» هستند؟!

به گزارش گروه فضای مجازی ضیاءالصالحین به نقل از خبرگزاری فارس، سخن درباره ظهور و گسترش رسانه ها و تغییرات چشمگیری که این رسانه ها در زندگی های فردی و اجتماعی به وجود آورده است، آنقدر بدیهی و تکراری است که ذهن خواننده را خسته و او را وادار به بستن صفحه پیش روی خود می کند. اهمیت و نقش رسانه ها در عصر حاضر بر کسی پوشیده نیست تا جاییکه هر کسی می تواند صفحه ها مطلب درباره آن بنویسد.

در این بین آنچه در جوامع امروزی و به طور خاص در جامعه ایران حائز اهمیت است، بحث درباره نحوه استفاده صحیح از این رسانه هاست. بنابر تشبیه رایج، رسانه نظیر چاقوست که هم فوایدی را به همراه دارد و هم ممکن است آسیب هایی را برای مصرف کنندگان بر جای بگذارد. مخاطبان رسانه باید تا حد توان از آسیب ها روی گردانند و از مزایای آن بهره کافی را ببرند. چنین بحث هایی ضرورت های تازه ای را برای جوامع علمی و فضای اجتماعی به وجود آورده است و آن ضرورت پرداختن به «سواد رسانه ای» است.

سواد رسانه ای در سطح جهان بحث تازه ای نیست. این بحث برای اولین بار در دهه 1960 در اروپا مورد توجه قرار گرفت. به همان اندازه که این مفهوم در بین جوامع غربی آشنا و مأنوس است، در ایران مفهومی جدید و دست نخورده به حساب می آید و به جز چند مقاله محدود و چند کتاب معدود در این زمینه که تاریخ آنها به دهه هشتاد شمسی می رسد، اثر تألیفی دیگری را نمی توان یافت. در عصر اطلاعات مفهوم سواد، بسیار فراتر از خواندن و نوشتن شده و اگر کسی نحوه دسترسی سریع و استفاده صحیح از تمامی انواع رسانه ها را نداشته باشد بی سواد تلقی می شود.

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.

سواد رسانه‌ ای یعنی چه؟!

روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».

برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد. 

 

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.

رویکردها به رسانه

برای مواجهه فعال و خلاق در عصر ارتباطات، تنها سه راه کار پیش رو داریم: بدبین باشیم، یا خوش بین، و یا واقع بین باشیم. در نگاه اول، که ما آن را رویکرد خوش بینانه می نامیم، فرد برداشتی جز فرصت و مزیت از رسانه ندارد و استفاده ای بی محدودیت از آن می کند. فرد در چنین شرایطی فرد کاملا وضعیتی منفعل دارد و رسانه او را شکل می دهد. نقطه مقابل این نگاه را رویکرد بدبین می دانیم که در آن تصور فرد از رسانه تهدید محور است و با سیاست هراسان سازی دیگران را نیز از استفاده از رسانه منع می کنند. راه کار سوم و منظور اصلی سواد رسانه ای را در رویکر واقع بین می دانیم که فرد با آگاهی نسبت به مزایا و تهدیدات رسانه، با سیاست برنامه ریزانه به استفاده محدود و مشرو از رسانه روی می آورد.

تنها راه درست و عاقلانه و عالمانه این  است که واقع بین باشیم تا توانمند شویم و فرزند زمان خویش باشیم و با قوت (نه ضعف) و خوش بینی (نه خوش خیالی) و استحکام (نه تردید) به فکر برنامه ریزی و رشد باشیم تا بتوانیم از مزایای رسانه ها بهترین بهره را برده تا از شر رسانه ها به خیرشان پناه برده و در یک کلام سواد رسانه ای خود را بالا ببریم.

سواد رسانه ای در فضای مجازی

اگر بخواهیم به دنبال مقصری برای وضعیت کنونی جهان بگردیم، آن مقصر چیزی نیست چون اینترنت و فضای مجازی! قابلیت های جدیدی که اینترنت و فضای مجازی برای ما به وجود آورده است، به نحوی رسانه های دیگر را مغلوب و در نگاهی ملایم تر تحت الشعاع قرار داده است. فضای مجازی قابلیت Brodcasting دارد. یعنی همه جا حضور دارد و تنها ابزاری لازم است تا ما را به این فضا وصل کند. این دستگاه امروزه قابل حمل است و همه آن را دارند؛ تلفن همراه. فضای مجازی همه قالب های دیداری و شنیداری را جدا جدا و ترکیبی با هم داراست. به نحوی می توانیم بگوییم ترکیب شده همه رسانه ها را می توان در فضای مجازی و اینترنت مشاهده کرد.

این شرایط آسیب های بیشتری را با خود به همراه دارد. در این فضا برخلاف ارتباط رودررو ممکن است برخی شیادان گنجشک های رنگ شده در برابر دید مخاطب قرار دهند. به وجود آمدن نهادی تحت عنوان نهاد رسیدگی به تخلفات رایانه ای، نشان از آفت هایی دارد که این فضا برای مردم به وجود آورده است. عدم تصور صحیح از این فضا، ممکن است افراد را با خطراتی نظیر سرقت اطلاعات مواجه کند. به علاوه باید توجه داشت، جذابیت ها و همه جایی بودن این رسانه، ممکن است ابعاد دیگر زندگی را مختل سازد.

مادری را تصور کنید که جذابیت فضای مجازی برای او به قدری است که به کودک خود کمترین توجهی نمی کند. سوال اساسی اینجاست که این رفتار در روند تربیتی کودک چه نقش مخربی دارد؟ آیا باید رفتار ما با فضای مجازی رفتاری باشد که در فضایی مانند شهربازی انجام می دهیم؟ محدودیت های ما در استفاده از این فضا چیست؟ نداشتن پاسخ صحیح به این پرسش ها آفت هایی را به همراه دارد که شاید سربرآوردن آنها ما را به تعجب وادارد. آسیب های فضای مجازی بلند مدت است و شاید روزی خود را عیان کند که دیگر کار از کار گذشته باشد. برای نرسیدن به چنین وضعیتی آیا راهی جز برنامه ریزی عاقلانه و صحیح در استفاده از این فضا وجود دارد! این ها ما را به ضرورت نخستین بحث می رساند و آن اینکه با برنامه ریزی صحیح خود را به سمت باسواد شدن در زمینه رسانه ها هدایت کنیم.

 

منبع: گرداب

انتهای پیام/

اشتراک گذاری:
کلمات کلیدی:
بی شک رسانه ها توانسته‌اند فضای نوینی برای زندگی ایجاد کنند در این فضاهای جدید تقریبا 70 درصد از فعالیت روزانه افراد، به نوعی، استفاده از رسانه‌های مختلف است.

به گزارش خبرگزاری بسیج از اردبیل، در 70 سال اخیر، رسانه‌ها و وسایل ارتباطات و اطلاعات تغییرات گسترده‌ای را در جهان بوجود آورده‌اند. تکنولوژی‌های نوظهور سریع‌ترین، کامل‌ترین و جامع‌ترین تجربه در طول تاریخ زندگی بشر بوده‌اند که پیامدهایی در زندگی ما داشته‌اند. بی شک رسانه ها توانسته‌اند فضای نوینی برای زندگی ایجاد کنند در این فضاهای جدید تقریبا 70 درصد از فعالیت روزانه افراد، به نوعی، استفاده از رسانه‌های مختلف است.رسانه‌های همگانی مانند تلویزیون و ماهواره در سطح جامعه جایگاهی را اشغال کرده‌اند که از آن جایگاه بطور فزاینده چه در سطح ملی و چه بین المللی مطرح شده‌اند. از آنجا که فرهنگ از طریق رسانه‌های جمعی جریان می‌یابد، اشکال متفاوت زندگی نیز توسعه پیدا می‌کنند. در این رابطه می‌توان گفت رسانه‌ها بر شیوه‌های زندگی و سلیقه‌های عمومی در جامعه تاثیر می گذارند(خوشنویس، 1389)در شرایط کنونی، صاحبان قدرت در سرتاسردنیا در پی آن هستند که با توسل به هر ابزاری، بر نفوذ خود در کشور‌های جهان سوم و در حال توسعه بیأفزایند. در این میان رسانه به عنوان اثر گذارترین ابزار در عرصه بین المللی شناخته می‌شود. ایران به دلیل رویارویی با کشورهای سلطه‌طلب و داشتن یک ایدئولوژی مستحکم در مقابله با آنان هدف سنگین‌ترین بمباران رسانه‌ای قرار گرفته است. در واقع کشورهای غربی برای نفوذ در ایران و اثرگذاری بر فرهنگ غنی ایرانی اسلامی، رسانه را بهترین وسیله برای رسیدن به این امر می‌دانند (حسینی، صلواتیان و معتضدی، 1393). هدف و سرمایه دشمنان برای هجمه فرهنگی و عقیدتی، مخاطبین رسانه‌هاست که با تولید برنامه‌های مختلف و متنوع و همچنین با جذب مخاطبان بر آنان تأثیر بگذارد که در میان انواع مخاطبان رسانه‌ها، کودکان و نوجوانان هستند که بیشتر از همه تحت تأثیر رسانه‌ها قرار دارند. برای آنها جهانی واقعی و روزمره با جهان رسانه‌ای فرقی نمی‌کند و از این جهت با دیگر مخاطبان رسانه‌ها متفاوت و تأثیر پذیرترند (عیدی زاده، 1392). باید این واقعیت را قبول کرد که کودکان و نوجوانان دهه حاضر نسبت به دهه های قبل فراغت بیشتری یافته اند و برای گذران اوقات فراغت آنها هم، عصر حاضر تکنولوژی های نوینی را تدارک دیده است که از این جمله می توان به گوشی بازیهای رایانه ای، تبلت و گوشی های هوشمند ( همه احاد مردم را شامل می شود) و .... اشاره کرد. در این وضعیت اولیا با علم به تأثیر غیر مستقیم بازیهای رایانه ای و شبکه های اجتماعی باز در قالب هدیه و تشویق، این ابزار و تکنولوژی را در اختیار فرزندان قرار می دهند. در این وضعیت که دسترسی احاد مردم بخصوص قشر نوجوان و کودکان به رسانه های اجتماعی راحت تر می شود و عملاً نمی شود مانع دسترسی آنان شد با این وجود و همچنینبا توجه به هجمه‌های رسانه‌ای متعددی که علیه کشورمان وجود دارد، لزوم پرداختن به آموزش سواد رسانه‌ای و تدوین الگویی جهت ارتقاء سطح سواد رسانه‌ای در برنامه‌های سازمان های متولی امر تربیت بیش از پیش احساس می‌شود. مسلماً بهره‌مندی از سواد رسانه‌ای، مهارتی حیاتی برای قرن بیست و یکم به حساب می‌آید بطوری که با ارتقاء سواد رسانه ای می توان در مقابل این هجمه ها ایستاد. سواد رسانه‌ای شامل توانایی دسترسی، تحلیل، ارزیابی و پردازش فعال اطلاعات در اشکال مختلف پیامهای مکتوب، دیداری و شنیداری است. به عبارتی، سواد رسانه‌ای پاسخی ضروری، غیرقابل اجتناب و واقع‌نگر به محیط الکترونیکی پیچیده و دائم در حال تغییر و تحول اطراف ما است. سواد رسانه ای می تواند به مخاطبان بیاموزد که از حالت انفعالی و مصرفی خارج شده و به معادله متقابل و فعالانه‌ای وارد شوند که در نهایت به نفع خود آنها باشد. هدف سواد رسانه ای در نخستین گام های خود تنظیم یک رابطه منطقی و مبتنی بر هزینه-فایده با رسانه ها است. بنابراین یکی از اهداف اصلی سواد رسانه ای این است که استفاده مبتنی بر آگاهی و با فایده از سپهر اطلاعات را تأمین نماید (شکر خواه، 1388).با بررسی وضعیت سواد رسانه ای کشور مشاهده می شود کهپژوهش های مختلفی در این خصوص صورت گرفته است که برخی با الگو گرفتن از سبک سواد رسانه ای چین و کانادا، الگویی برای ارتقاء سواد رسانه ای کودکان، در برنامه درسی آموزش و پرورش طراحی کردند و برخی به ضرورت پرداخت آن در برنامه های رسانه ملی متمرکز شده اند که دلیل بر با اهمیت شمردن موضوع سواد رسانه ای در کشور ماست. با این وجود باز هم توجه همه جانبه به موضوع فوق کمتر احساس می شود که لازم است علاوه بر سازمان های متولی امر تربیت، در دیگر سازمانها برنامه هایی در جهت آشنایی و به کارگیری صحیح تکنولوژی های نوین صورت بپذیرد تا بر آن اساس مخاطبان بتوانند خود را در مقابل تأثیرات غیر منتظره رسانه ای مقاوم سازند.

نویسنده: یوسف نوروز

منابع

1.شکر خواه، یونس. سواد رسانه ای چیست؟ روزنامه همشهری. 25 خرداد. 1388

2.عیدی زاده، طاهره. سواد رسانه ای و انتخاب بازیهای رسانه ای. کتاب ماه علوم اجتماعی(69)، 88-83. 1392

3.حسینی، سید بشیر. صلواتیان، سیاوش. معتضدی، سینا. الگوی بومی ارتقاء سطح سواد رسانه ای نوجوانان در ایران. اولین کنفرانس بین المللی سواد رسانه ای در ایران 1393

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد