شعر به گویش تایبادی2

شعر به گویش تایبادی2

د

اشتو 

روز ما هر روز هی شو  میشود              گندمی گر کاشتیم جو  می شود

گر که کاریم یک زمین بی علف              بخت مارابین که پر سو  می شود

سوی دریا  گر رویم  از تشنگی              چون کویری خالی از او  می شود

گر که آشی  می پزد  بانو چرا                آش  او  هم عین  لیلو  می شود

هر غذا در  خانه ی  ما  لاجرم                بی نمک  یا  پاک  غینو می شود

هرزمان میسازم  آدم برفی ای               ابرها  گم  گشته  افتو  می شود

تا کنم یک  گفتگو  با  همسرم               در سفرهم همسرم خومی شود

خواب مردم پر ز  حوری و  پری               خواب  ما پر از خر  و گو می شود

یک خسر بوره مرا باشدکه  او                نزد  ما  هر  هفته پرتو  می شود

پول خود را گر به بانکی میبرم                این حسابم همچوپرخومی شود

شعرمن را کس نمیخواند ولی                گر بخواند هم چرا  هو  می شود

بچه   ما   صبح   روز  مدرسه                 کله  گیج  و  کله پر خو می شود

شایعات بی اساس و بی محل                ضد ما هر روز هی چو می شود

باچنین بختی که دارم  عاقبت                من نمی دانم که اشتو می شود

http://hassan-naeimi.blogfa.com/post/21