دستورات امام زمان(ع)به آیت اللّه مرعشی

هم صحبت شدن آیت اللّه نجفى با امام زمان (علیه السلام) ودستورات وراهنمائى گرانبهاى آن حضرت را به ایشان در ادامه بخوانید.

به گزارش مشرق، آیت اللّه نجفى مرعشى مى گوید: (در ایّام تحصیل علوم دینى وفقه اهل بیت (ع) در نجف اشرف، شوق زیادى جهت دیدار جمال مولایمان بقیة اللّه الاعظم(عج) داشتم.

با خود عهد کردم که چهل شب چهارشنبه پیاده به مسجد سهله بروم به این نیّت که جمال آقا صاحب الامر (علیه السلام) را زیارت وبه این فوز بزرگ نائل شوم.
تا 35 یا 36 شب چهارشنبه ادامه دادم، تصادفاً در این شب، رفتنم از نجف تأخیر افتاد وهوا ابرى وبارانى بود. نزدیک مسجد سهله خندقى بود، هنگامى که به آنجا رسیدم براثر تاریکى شب وحشت وترس وجود مرا فرا گرفت مخصوصاً از زیادى قطّاع الطّریق ودزدها، ناگهان صداى پایى را از دنبال سر شنیدم که بیشتر موجب ترس ووحشتم گردید.
به عقب برگشتم، سیّد عربى را با لباس اهل بادیه دیدم، نزدیک من آمد وبا زبان فصیح گفت: (اى سیّد! سلامٌ علیکم).
ترس ووحشت به کلّى از وجودم رفت واطمینان وسکون نفس پیدا کردم وتعجّب آور بود که چگونه این شخص در تاریکى شدید، متوجّه سیادت من شد ودر آن حال من از این مطلب غافل بودم.
به هر حال سخن مى گفتیم ومى رفتیم. از من سؤال کرد: (قصد کجا دارى؟)
گفتم: (مسجد سهله).
فرمود: (به چه جهت؟)
گفتم: (به قصد تشرّف زیارت ولى عصر (علیه السلام)).
مقدارى که رفتیم به مسجد زید بن صوحان که مسجد کوچکى است نزدیک مسجد سهله رسیدیم.
داخل مسجد شده ونماز خواندیم وبعد از دعایى که سیّد خواند که کَاَنّ با او دیوار وسنگها آن دعا را مى خواندند،احساس انقلابى عجیب در خود نمودم که از وصف آن عاجزم.
بعد از دعا سیّد فرمود: (سیّد تو گرسنه اى، چه خوبست شام بخوری).
پس سفره اى را که زیر عبا داشت بیرون آورده ودر آن مثل اینکه سه قرص نان ودو یا سه خیار سبز تازه بود، کَاَنَّ تازه از باغ چیده وآن وقت چهلّه زمستان، وسرماى زننده اى بود ومن منتقل به این معنا نشدم که این آقا این خیار تازه سبز را در این فصل زمستان از کجا آورده است، طبق دستور آقا، شام خوردم.
سپس فرمود: (بلند شو تا به مسجد سهله برویم).
داخل مسجد شدیم، آقا مشغول اعمال وارده در مقامات شد ومن هم به متابعت آن حضرت انجام وظیفه مى کردم وبدون اختیار نماز مغرب وعشاء را به آقا اقتدا کردم ومتوجّه نبودم که این آقا کیست.
بعد از آنکه اعمال تمام شد، آن بزرگوار فرمود: (اى سیّد آیا مثل دیگران بعد از اعمال مسجد سهله به مسجد کوفه مى روى یا در همین جا مى مانى؟)
گفتم: (مى مانم).
در وسط مسجد در مقام امام صادق (علیه السلام) نشستیم، به سیّد گفتم: (آیا چاى یا قهوه یا دخانیات میل دارى آماده کنم؟)
در جواب، کلام جامعى را فرمود: (این اموراز فضول زندگیست وما از این فضولات دوریم).
این کلام در اعماق وجودم اثر گذاشت به نحوى که هرگاه یادم مى آید ارکان وجودم مى لرزد.
به هر حال مجلس نزدیک دو ساعت طول کشید ودر این مدّت مطالبى ردّ وبدل شد که به بعضى از آنها اشاره مى کنم:
1 - در رابطه با استخاره سخن به میان آمد، سیّد عرب فرمود: (اى سیّد با تسبیح به چه نحو استخاره مى کنى؟)
گفتم: (سه مرتبه صلوات مى فرستم وسه مرتبه مى گویم (اَسْتَخیرُاللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِیَرَةً فى عافِیَةٍ) پس قبضه اى از تسبیح را گرفته مى شمارم، اگر دو تا ماند بد است واگر یکى ماند خوب است).
ایشان فرمود: (براى این استخاره، باقى مانده اى است که به شما نرسیده وآن این است که هرگاه یکى باقى ماند فوراً حکم به خوبى استخاره نکنید؛ بلکه توقّف کنید ودوباره بر ترک عمل استخاره کنید اگر زوج آمد کشف مى شود که استخاره اوّل خوب است امّا اگر یکى آمد کشف مى شود که استخاره اوّل میانه است).
به حسب قواعد علمیّه مى بایست دلیل بخواهم وآقا جواب دهد، به جاى دقیق وباریکى رسیدیم پس به مجرّد این قول تسلیم ومنقاد شدم ودر عین حال متوجّه نیستم که این آقا کیست.
2 - از جمله مطالب در این جلسه، تأکید سیّد عرب بر تلاوت وقرائت این سوره ها بعد از نمازهاى واجب بود: بعد از نماز صبح سوره (یس)، بعداز نماز ظهر سوره (عمّ)، بعد از نماز عصر سوره (نوح)، بعد از مغرب سوره (واقعه) وبعد از نماز عشاء سوره (ملک).
3 - دیگر اینکه تأکید فرمودند، بر دو رکعت نماز بین مغرب وعشاء که در رکعت اوّل بعد از حمد هر سوره اى خواستى مى خوانى ودر رکعت دوّم بعد از حمد سوره واقعه را مى خوانى وفرمود: کفایت مى کند این از خواندن سوره واقعه بعد از نماز مغرب، چنانکه گذشت.
4 - تأکید فرمود که: (بعد از نمازهاى پنجگانه این دعا را بخوان:
(اَللّهُمَ سَرّحْنى عَنِ الهُمومِ وَالْغُمُومِ ووَحْشَةَ الصّدرِ ووَسْوَسَةِ الشَّیطان بِرَحمتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ).
5 - ودیگر تأکید بر خواندن این دعا بعد از ذکر رکوع در نمازهاى یومیّه خصوصاً رکعت آخر:
(اَللّهُمَ صَلِ عَلى مُحمّدٍ وَآلِ محمّد وترحَم على عجزنا واغِثْنا بحقَهم).
6 - در تعریف وتمجید از شرایع الاسلام مرحوم محقّق حلّى فرمود: (تمام آن مطابق با واقع است مگر کمى از مسائل آن).
7 - تأکید بر خواندن قرآن وهدیه کردن ثواب آن براى شیعیانى که وارثى ندارند، یا دارند ولکن یادى از آنهانمى کنند.
8 - تحت الحنک را از زیر حنک دور دادن وسر آن را در عمّامه قرار دادن، چنانکه علماى عرب به همین نحو عمل مى کنند وفرمود: (در شرع این چنین رسیده است).
9 - تأکید بر زیارت سیّد الشهداء (ع).
10 - دعا در حقّ من وفرمود: (خدا تو را از خدمتگزاران شرع قرار دهد).
11 - پرسیدم: (نمى دانم آیا عاقبت کارم خیر است وآیا من نزد صاحب شرع مقدّس روسفیدم؟)
فرمود: (عاقبت تو خیر وسعیت مشکور وروسفیدى).
گفتم: (نمى دانم آیا پدر ومادر واساتید وذوى الحقوق از من راضى هستند یا نه؟)
فرمود: (تمام آنها از تو راضى اند ودرباره ات دعا مى کنند).
استدعاى دعا کردم براى خودم که موفّق باشم براى تألیف وتصنیف. پس دعا فرمودند.
سپس خواستم از مسجد بیرون روم بخاطر حاجتى، آمدم نزد حوض که در وسط راه قبل از خارج شدن از مسجد قرار دارد. به ذهنم رسید چه شبى بود واین سیّد عرب کیست که این همه با فضیلت است؟ شاید همان مقصود ومعشوقم باشد! تا به ذهنم این معنى خطور کرد، مضطرب برگشتم وآن آقا را ندیدم وکسى هم در مسجد نبود.
یقین پیدا کردم که آقا را زیارت کردم وغافل بودم، مشغول گریه شدم وهمچون دیوانه اطراف مسجد گردش مى کردم، تا صبح شد چون عاشقى که بعد از وصال مبتلا به هجران شود.
این بود اجمالى از تفصیل که هر وقت آن شب یادم مى آید، بهت زده مى شوم).


پی نوشت:
کتاب قبسات - منتخبات ابن العلم - منتقم حقیقى

منبع: باشگاه خبرنگاران

پاسخ امیرالمؤمنین (ع) به راز سجود

معنای سر برداشتن از سجود این است که مرا از زمین خارج کردی و سجده دوم، یعنی دوباره مرا به زمین بازخواهی گردانید و سر برداشتن از سجده دوم یعنی دگر بار مرا از زمین بیرون می آوری.

 به گزارش مشرق، نمازگزاری که با پروردگار خویش مناجات می کند هنگام رکوع، گرچه پشت و گردن خویش را به جلو می کشد و سپس برای فرمان بردن از خداوند می ایستد و خویش را استوار می کند ولی همه این ها نسبت به دشمن خدا و دشمن امر و  نهی اوست که همان شیطان فریبکار، نفس امّاره و دنیای سرتاپا فریب باشد. اما نسبت به خداوند متعال هر قیامی نزد او قعود و هر اعتدال و استقامتی نزد او خمیدگی و هر گردن کشیدنی نزد او شکستگی است؛ زیرا هر زنده ای نسبت به او مرده، و هر دانایی نسبت به او نادان و هر توانایی نسبت به او ناتوان است چون هر چیزی نسبت به وجه الله باقی نابود و فانی شدنی است.

هر مالکی غیر او مملوک و هر دانایی غیر او یادگیرنده است

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: "کُلُّ قَوِیٍّ غَیْرَهُ ضَعِیفٌ وَ کُلُّ مَالِکٍ غَیْرَهُ مَمْلُوکٌ وَ کُلُّ عَالِمٍ غَیْرَهُ مُتَعَلِّمٌ وَ کُلُّ قَادِرٍ غَیْرَهُ یَقْدِرُ وَ یَعْجِزُ وَ کُلُّ سَمِیعٍ غَیْرَهُ یَصَمُّ عَنْ لَطِیفِ الْأَصْوَاتِ-  وَ یُصِمُّهُ کَبِیرُهَا وَ یَذْهَبُ عَنْهُ مَا بَعُدَ مِنْهَا وَ کُلُّ بَصِیرٍ غَیْرَهُ یَعْمَى عَنْ خَفِیِّ الْأَلْوَانِ وَ لَطِیفِ الْأَجْسَام وَ کُلُّ ظَاهِرٍ غَیْرَهُ غَیْرُ بَاطِنٍ وَ کُلُّ بَاطِنٍ غَیْرَهُ غَیْرُ ظَاهِرٍ / هر توانایی جز خداوند ناتوان، و هر مالک و متصرفی غیر او مملکوک و هر دانایی جز او یادگیرنده است و هر قادر و توانایی جز او در برخی امور توانا و در پاره ای ناتوان است و هر شنونده ای جز او از درک صداهای ضعیف کر است و صداهای قوی نیز او را کر می کند و هر بینایی جز او نابیناست و جز او هر آشکاری پنهان است و هر پنهانی جز او آشکار نیست."

راز نهان تنزل در رکوع و سجود

نمازگزاری که با خدا مناجات می کند باید خم شود و رکوع کند یا سجده به جای آورد تا هر آنچه راز نهان در مرحله تنزّل است به شکل رکوع و سجود نمودار شود. چنان که خم کردن پشت و کشیدن گردن به علامت آماده بودن برای جانبازی گرچه عنوان رکوع یا سجود بر خداوند متعال را همچنان داراست لیکن نسبت به دشمنان دین خدا قیام و استواری است. همان گونه قیام نیز گرچه برای دفاع از کیان دین، قیام به شمار می آید ولی نسبت به حضرت قیّوم محض، کرنش و انحطاط است چنان که امیر موحّدان علی علیه السلام درباره خداوند فرمود: "غنی کلّ فقیر و عزّ کلّ ذلیل و قوّه کلّ ضعیف / خداوند متعال بی نیازکننده هر فقیر و عزت بخش هر ذلیل و توانایی دهنده هر ناتوان است" زیرا هر چیزی نزد خداوند، خاکسار و ساجد است و هیچ سود و زیان چیز دیگر را دارا نیست.

بنابراین اولا هر توانایی در قیاس با خداوند متعال ناتوان است. ثانیا گرچه نسبت به احیا و زنده کردن امر و فرمان خداوند و دفاع از دین او توانمند باشد ولی توانایی اصیل و ذاتی او نیست بلکه به طفیل و پیروی از توانایی قادر مطلق است زیرا نیروی او برخاسته از توانایی خداوندی است که نیروبخش هر ناتوان است.

از این رو نباید امر بر هیچ کس اشتباه شود و خود را نیرومند ببیند بلکه بر انسان است که نخست خردمند باشد سپس همه دستگاه های ادراکی و تحریکی خویش را که از پیروان و همراهان خرد هستند به پیروی از خرد و تعقل وادار کند و این گونه بیندیشد که با نیرو و توان خداوند است که می ایستد و می نشیند و قیام می کند و خم می شود و دفاع می کند و حمله ور می شود و بر همین منوال است سایر اوصافی که برخی از آن ها نسبت به خداوند سنجیده می شود و برخی نسبت به دفاع از حرمت های دین او.

رکوع و نیز سجود از ارکان اساسی و اصلی نماز به شمار می آید و نمادی از فروتنی و تسلیم در آستانه و ساحت ربوبی محسوب می شود. از این رو در آیاتی چند از قرآن گاه بنده به نماز و به برپاداری آن مأمور است و گاهی او را به برپاداری رکوع و سجود دستور داده اند مانند: "یا ایها الّذین امنوا ارکعوا واسجدوا و اعبدوا ربّکم وافعلوا الخیر لعلّکم تفلحون /  ای کسانی که ایمان آورده اید رکوع و سجود کنید و پروردگارتان را بپرستید و کار خوب انجام دهید.  باشد که رستگار شوید"

پاسخ امیرالمؤمنین (ع) به راز سجود

هر یک از رکوع و سجود نوعی خضوع عملی در پیشگاه  خدای متعال است لذا در هر یک نوعی خضوع قولی نیز مقرر شده و در هر دو تسبیح - "سبحان ربّی العظیم و بحمده" و "سبحان ربّی الاعلی و بحمده" – تشریع شده است. صدوق رحمه الله در کتاب "علل الشرایع" علت آن را این گونه بیان کرده که بنده با فروتنی، افتادگی، پرستش، پارسایی، خواری، رام و تسلیم بودن، تواضع و نزدیک شدن به پروردگار، تقدیس کننده او، بزرگ دارنده و شاکر آفریننده و روزی رسان خویش است.

اما دریاره دو بار سجده کردن و ذکر ویژه آن روایتی نقل شده که شاهد گفته پیشین است؛ از امیرالمؤمنین علیه السلام درباره معنای سجود پرسش شد. حضرت فرمود: خدایا مرا از آن آفریدی یعنی از خاک. معنای سر برداشتن از سجود این است که مرا از زمین خارج کردی و سجده دوم، یعنی دوباره مرا به زمین بازخواهی گردانید و سر برداشتن از سجده دوم یعنی دگر بار مرا از زمین بیرون می آوری و معنای گفتن "سبحان ربّی الاعلی و بحمده" این است که "سبحان" به معنای منزه داشتن پروردگار و "اعلی" یعنی در آسمان ها برتر و بالاتر به گونه ای است که همه بندگان پایین تر از اویند و همه را با بلندمرتبه گی خویش مقهور ساخته، تدبیر امور به دست اوست و نیکی ها و برتری ها به سوی او بالا می روند.

دیدگاه پیشوایان دین درباره چرایی دو سجده بودن نماز

پیشوایان دین علیه السلام درباره علت دو سجده فرموده اند: چون پیامبر خدا صلی الله علیه و آله  و سلّم در شب معراج به آسمان بالا رفت و عظمت پروردگارش را مشاهده کرد به سجده افتاد. وقتی سر از سجده برداشت باز عظمت پروردگار را مشاهده کرد دوباره به سجده رفت. بر این اساس سجده دو بار واجب شده است.

بنابراین نمازگزاری که به راز نماز آشناست هرچه را در توجیه احکام، اذکار و افعال نماز گفته شده و یا ذکر می شود وسیله شهود چیزی قرار می دهد که نزد خداوند گنجینه است و برای خواص اولیای او ذخیره شده و عبارت است از "اسماء الحسنی" نام های نیک و صفات برتر خداوند.

بنده رازجو پس از سیر به سوی آن ها به جانب "شدن" می گردد زیرا حرک و سیر، مقدمه شدن است و شدن همان راز واقعی نماز است و پایین تر از آن هرچه گفته شده یا می شود،  همه از قبیل آداب، حکمت ها و سنت هایی است که ذاتا هیچ ربطی به راز و نهان نماز ندارد که امری عینی، خارجی و تکوینی است چون این ها کجا و یک سلسله مفاهیم ذهنی یا احکام اعتباری کجا که خارج از جهان اعتبار هیچ اثری برای آن ها نیست.

منبع: کتاب رازهای نماز/آیت الله جوادی آملی

مطالب مرتبط

اسراری از یک تسبیح اعجاب انگیز

سفارش امام زمان(عج) به خواندن نماز اول وقت

راه‌های رسیدن به باور در نماز

آیا داعش از نشانه های ظهور است ؟

ممکن است، داعش، زمینه ساز و فراهم کننده و مقدمه خروج سفیانی باشد. و داعشی ها، در هنگام خروج آن ملعون در صف یاران و لشکریان سفیانی، قرار گیرند.

به گزارش«شیعه نیوز»، به نظر میرسد در پشت پرده تشکیل داعش، اتاق فکرهای جریان باطل، یهود، صهیونیسم مسیحی و سرویس های اطلاعاتی غربی، هستند و با مطالعه گسترده در ادبیات آخرالزمانی، تلاش کرده اند تا به خیال خام خود، مدیریت وقایع نزدیک به ظهور منجی آخرالزمان، را در دست بگیرند. شاهد بر اینکه علاوه بر تشکیل داعش و سوء استفاده از پرچم های سیاه در بشارت های پیامبر، از تشکیل گروه ترویستی خراسان، این بار با سوء استفاده از پرچم هایی از ناحیه خراسان (رایات من قبل خراسان)، خبر می دهند. تا با شبیه سازی کاریکاتوری از علائم ظهور، تحولات و وقایع نزدیک به ظهور را در دست بگیرند. تلاش های مضحک "محور غربی ــ عبری ــ عربی" و "ائتلاف صهیون – صلیبی – سلفی" برای سوء استفاده از روایات ملاحم و شبیه سازی کاریکاتوری از روایات آخر الزمانی، همچنان ادامه خواهد داشت تا امر بر همگان، مشتبه شود.
 
شبهه خروج سفیانی

هجوم مغول‌وار لشکر وحشت سلفی، داعش، به سرزمین «عراق» پس از «سوریه»، به ناگهان زنگ خطر را برای ساکنان شرق اسلامی به صدا در آورد. پیشروی عجیب و غریب در جغرافیای بزرگی از دو سرزمین سوریه و عراق، کشتار بی‌رحمانه و مثال زدنی بی‌گناهان شیعه، مثله کردن اجساد، ذبح بی‌گناهان و شعار دولت اسلامی عراق و شام و بالأخره پرچم سیاه این جنایتکاران، این گمان را به ذهن بسیاری از ساکنان ایران، عراق و ... متبادر ساخت که این واقعه در مسیر خروج سفیانی و پیش‌قراولان آن است. همان که در روایات ائمّه دین علیهم السلام از او و هجمه‌اش، به عنوان اوّلین نشانه حتمیّه ظهور امام مهدی، یاد شده است.
 
 
یکی از نشانه‌های سفیانی به عنوان نشانه حتمی ظهور، شیعه‌کشی و دشمن اهل بیت بودن است، در حدیث معتبری از امام باقر(علیه السلام) چنین آمده است: «فَإِنَّ حَنَقَهُ وَ شَرَهَهُ إِنَّمَا هِیَ عَلَى شِیعَتِنَا»(1)؛ شدت خشم و حرص او تنها بر شیعیان ماست، گروه تروریستی داعش نیز در این نشانه شبیه سفیانی است، اما آیا می‌توان به صرف یک مشابهت چنین حکم کرد که این گروه همان سفیانی روایات و احادیث است؟ روشن است که برای اثبات این ادعا، باید، تمام روایات مربوط به سفیانی، در نظر گرفته شود. این مقاله در پی پاسخ گویی به این پرسش روز می باشد.
 
تفاوت های داعش و سفیانی

داعش، همان سفیانی نیست، تفاوت بین داعش و سفیانی، بیش از 10 مورد است:

1- اختلاف در رنگ پرچم سفیانی و داعش. پرچم سفیانی سرخ رنگ است در حالیکه پرچم داعش، سیاه می باشد.

2- محل خروج سفیانی وادی یابس است در حالی که محل داعش در شمال سوریه و عراق است.

3- بر اساس روایات اسلامی، سفیانی شخص خاصی است در حالی که داعش جریان است. سفیانی، شخص محور است در حالیکه داعش، بیشتر جریان محور است.

4- نسب و نام سفیانی در روایات آمده است که سفیانی از نسل ابوسفیان و یزید بن معاویه است اما در مورد رهبر داعش، ابوبکر بغدادی چنین چیزی را نمی توان بررسی نمود.

5- در روایات قدرت سپاه سفیانی بسیار هولناک ذکر شده است تا جایی که به سرعت شام و عراق را می گیرد در حالی که داعش از چنین قدرتی برخوردار نیست و هنوز نتوانسته است بر کل منطقه سوریه مسلط شود.

6- سفیانی بیش از 15 ماه حکومت نمی کند. در صورتی که داعش بیش از 15 ماه تشکیل شده است و چند سال است که در سوریه در حال جنگ است و هنوز نتوانسته است بر کل منطقه سوریه تسلط پیدا کند. در حدیث معتبری امام صادق(علیه السلام) فرمود: «مِنْ أَوَّلِ خُرُوجِهِ إِلَى آخِرِهِ خَمْسَةَ عَشَرَ شَهْراً سِتَّةُ أَشْهُرٍ یُقَاتِلُ‏ فِیهَا فَإِذَا مَلَکَ الْکُوَرَ الْخَمْسَ مَلَکَ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ وَ لَمْ یَزِدْ عَلَیْهَا یَوْماً»: از اول قیام سفیانی تا آخر کارش 15 ماه است. شش ماه می‌جنگد و پنج آبادی را می‌گیرد و نه ماه حکومت می‌کند و یک روز هم بیشتر نمی‌شود.

در روایت دیگری امام صادق(علیه السلام) این پنج منطقه را در شام نام می‌برد: «مَلَکَ کُوَرَ الشَّامِ الْخَمْسَ دِمَشْقَ وَ حِمْصَ وَ فِلَسْطِینَ وَ الْأُرْدُنَّ وَ قِنَّسْرِینَ»: مناطق پنجگانه آمده در روایات اکنون چهار کشور سوریه، لبنان، فلسطین و اردن است.
طبق این بیان اولاً سفیانی کسی است که شش ماه بتواند چهار کشور را بگیرد و بسیار روشن است که این نشانه به هیچ وجه قابل تطبیق بر داعش نیست، ثانیاً کل شورش و حکومت سفیانی از ظهور تا افولش بیش از پانزده ماه نخواهد بود، در حالی که داعش بیش از دو برابر این مدت است که شر و ضرر آن متوجه کشورهای اسلامی شده است و حتی یک کشور را هم نتوانسته است بگیرد. علاوه بر اینکه، امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: «یَخْرُجُ بِالشَّامِ فَیَنْقَادُ لَهُ‏ أَهْلُ‏ الشَّام»: سفیانی شورش می‌کند و اهل شام از او پیروی می‌کنند، در حالی که روشن است مردم سوریه به طور کامل، داعش را حمایت نکردند.
 
7- طبق روایات، سفیانی پس از سرکوب مخالفان اش در شام، هدفی جز حمله به عراق ندارد، از این‌رو، با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار می‌شود، اما در میانه راه، در منطقه‌ای به نام قرقیسیا (شهری در سوریه در محل اتصال رود خابور و فرات) جنگی هولناک درمی‌گیرد و بسیاری کشته می‌شوند. آنگاه سپاه سفیانی پس از پیروزی در نبرد قرقیسیا به صورت هم‌زمان با دو سپاه مختلف به مدینه و عراق یورش خواهد برد. در حالی که داعش، در میانه حمله به عراق، چنین نبردی (جنگ قرقیسیا) را انجام نداد.

8- اگر داعش، سفیانی است، پس باید خراسانی و یمانی نیز خروج کرده باشند، در حالیه هنوز جنین مساله ایی رخ نداده است. در حدیث معتبری امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «إِنَّ أَمْرَ السُّفْیَانِیِّ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُهُ‏ فِی‏ رَجَب» و در حدیث معتبر دیگری امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «خُرُوجُ الثَّلَاثَةِ الْخُرَاسَانِیِّ وَ السُّفْیَانِیِّ وَ الْیَمَانِیِّ فِی‏ سَنَةٍ وَاحِدَةٍ فِی شَهْرٍ وَاحِدٍ فِی یَوْمٍ وَاحِد». طبق این دو روایت سفیانی در ماه رجب و همزمان با خراسانی و یمانی شورش خواهد کرد، روشن است که به هیچ وجه این نشانه قابل تطبیق بر داعش نیست، زیرا هنوز نه خراسانی قیام کرده نه یمانی.

9- و اگر داعش، همان سفیانی است، باید طبق روایات، علاوه بر حمله به عراق، لشکری را نیز به سمت کشور عربستان و شهر مدینه و مکه، فرستاده باشد، در حالیکه همگان می دانند، چنین اتفاقی نیفتاد.
 
فتنه شام و سوریه تا ظهور ادامه خواهد یافت
مستندات بسیاری بر حوادث شام، در سال‌های قبل از ظهور امام زمان، اشاره می‌کنند. مهم‌ترین آنها روایت جابر در کتاب «الغیبه» نعمانی، است که از امام محمّد باقر (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمودند:
«ای جابر! قائم ظهور نمی‌کند تا آنکه فتنه‌ای شام را فراگیرد و اهل شام به دنبال خلاصی از آنند؛ امّا راهی برای آن نمی‌یابند.» (2)
و نیز در کتاب ملاحم و فتن این طاووس به نقل از کتاب «عقد الدّرر» از منابع اهل سنت، چنین نقل شده است:
«در شام، فتنه‌ای خواهد بود که آغازش همچون بازی کودکان است. هر چه این فتنه از یک طرف آرام و خاموش می‌شود، از جانب دیگر سربرمی‌آورد و پایان نمی‌پذیرد تا آنکه منادی از آسمان ندا سر می‌دهد. آگاه باشید که تنها فلانی (امام عصر) امیر است…» (3)
سناریوی غرب در مواجهه با گروه های سلفی تکفیری و داعش، آن است که این گروه ها را به عنوان نیروی موثری جمع آوری کرده اما در نهایت به عنوان نیروی مزاحم در منطقه نگه می دارد. یعنی این گروه ها همچون طالبان در افغانستان، محدود می شوند اما از بین نمی روند و دائم برای دولت های اسلامی به ویژه عراق و سوریه خطرآفرین خواهند شد. به عبارت دیگر این مناطق همیشه آبستن حوادث غیر منتظره و ناگهانی خواهند شد و کشورها در هاله ای از بی امنیتی فرو می رود.
 
شبیه سازی کاریکاتوری از نشانه های ظهور و احیای توهم جنگ آرماکدون
 
آگاهی مراکز مطالعات مذهبی غربی و یهودی از دریافت‌های مهدوی و آخرالزّمانی مسلمانان و امکان شبیه‌سازی نشانه‌های یاد شده در روایات، از مسیر وارد آوردن جریان‌های سلفی تکفیری، طیّ چند سال اخیر، این امکان را فراهم آورده است تا جمعیّت بزرگی از مسلمانان دچار شبهه شده و گمان برند که حرکت سلفی تکفیری از شام و پس از آن، حمله به عراق، همان واقعه پیش‌گویی شده در روایات و احادیث آخرالزّمانی اسلامی است.
 
وجود باور مذهبی و ظهور منجی موعود در میان مسلمانان و انتظار دیدار این واقعه شریف در این عصر و زمان، به امید خلاصی از همه ظلم‌ها و ستم‌های چندوجهی، این امکان را در این منطقه حسّاس از شرق اسلامی فراهم آورده است تا به ناگهان و با مشاهده نشانه‌های وقوع این امر عظیم، پای در میدان حادثه بگذارند. درست در همین شرایط است که اتّفاق و اتّحاد صلیب و صهیون می‌تواند با یک گام بزرگ، ضمن تخلیه همه توان و انرژی نهفته در میان ساکنان این سرزمین در منازعات قومی، قبیله‌ای و مذهبی، پروژه آرمگدون را عملیاتی کرده و سلطه جهانی خود را در قالب حکومت جهانی بنی‌اسرائیلی با محوریّت فلسطین اشغالی تکمیل نماید.
 
به‌رغم بسیاری از شباهت‌ها میان داعش و سفیانی، اما در واقع تقاوت ها نیز بسیار است؛ اگر چه آن ملعون آخرین، سفیانی اموی، نیز دست‌پروده یهود و مورد حمایت یهودیان خواهد بود. حال چنانچه مسلمانان، به ویژه شیعیان آل محمّد با این پیش فرض وارد معرکه شوند، پیش از آنکه مجال ضربه زدن جدّی به این جماعت را پیدا کنند و قبل از آنکه مولا و سرورمان اذن قیام پیدا کنند، این مستضعفان در مسلخ طرّاحی شده ائتلاف خونین صلیب و صهیون، ممکن است خسارت فروان ببینند. زیرا شیعیان جهادگر، تنها گروه مقابله کننده با حرکت‌های تمامیّت‌خواهانه صلیبی و صهیونی‌اند و بزرگترین مانع در اجرای آخرین مرحله از پروژه حکومت جهانی یهود.
 
اجرای پروژه شبیه‌سازی و کاریکاتوری واقعه ظهور موعود و منجی، توسط اتّحاد صلیب و صهیون (اسرائیل و آمریکا)، آرزوی دیرینه و قدیمی جریان باطل است که از سال ها قبل و با حضور میدانی جریان سلفی و وهابی و اهل سنت تکفیری، مجال تحقّق پیدا می‌کند.
 
جمع بندی

بین داعش و سفیانی، شباهت های فراوانی است. و همین باعث تطبیق داعش با سفیانی در میان عده ای از شیعیان و مشتاقان و منتظران ظهور، شده است. به گونه ای که این شوق شیعیان در نگاه پیروان دیگر ادیان نیز، جلوه خاصی پیدا کرده و مداخله ایران و حزب الله لبنان در امور سوریه را به مثابه آمادگی ایران و حزب الله برای جنگ با سفیانی و اسرائیل دانسته اند.
 
 
در جهان عرب و در میان اهل سنت نیز، پیشگویی ها و تطبیق ها، بسیار بیشتر از گذشته شده و رفتارهای داعش، را با مفاهیم  و گزاره های دینی، ربط داده اندو اما در طرف جبهه کفر و نفاق، دشمنان نیز با سوء استفاده از این شوق، و با بدل سازی داعش با سفیانی، و بزرگ نمایی اختلاف بین شیعه و سنی، با القاء مصنوعی و زودرس جنگ شیعیان با دشمنان امام مهدی، با عنوان پیام های دینی جنگ آخرالزمان در سوریه ، و حتی معرفی کردن داعش به عنوان ارتش امام مهدی، سعی در غفلت امت اسلام از دشمن اصلی (اسرائیل و آمریکا) دارند و متاسفانه تا حدودی نیز موفق شده اند. طرافداران اندیشه توراتی و آرماگدونی مسیحیت، حملات گروههای تکفیری را در عراق در پازل آخرالزمانی غرب، مورد توجه شدید قرار داده اند. حتی اندیشمندان و کارشناسان دینی دنیای غرب، پا را از این هم فراتر گذاشته، و داعش را به عنوان نماد اسلام واقعی در دنیای غرب، معرفی  می کنند و عنوان می کنند که مسیر ترسیمی همه مسلمانان، سرانجامی واحد دارد و آن همانا، مسیر داعش است. تاسف بار نیز، داعشی ها نیز با سوء استفاده از گفتمان مهدویت و با تکیه بر اخبار ملاحم و فتن در منابع حدیثی اهل سنت و بویژه روایات پرچم های سیاه و احادیث فضائل شام (سوریه) وانمود می کنند که زمینه ساز برپایی دولتی به واقع اسلامی در گستره جهان اسلام و مقدمه ساز و زمینه ساز ظهور منجی اسلامی، هستند.
 
اما آنچه مطرح می شود که داعش، همان سفیانی است، ثابت نیست. بلکه ممکن است، داعش، زمینه ساز و فراهم کننده و مقدمه خروج سفیانی باشد. و داعشی ها، در هنگام خروج آن ملعون در صف یاران و لشکریان سفیانی، قرار گیرند. به عبارت دیگر داعش، سفیانی نیست، بلکه داعش، از نشانه های خروج سفیانی است.
 
شبیه‌سازی حرکت داعش و سایر جریانات سلفی در سوریه و شمال «آفریقا» (دامس، جبهه النّصره و…) با جریانات پیش‌گویی شده در روایات و احادیث آخرالزّمانی در سال‌های قبل از ظهور، نمی‌بایست ما را فریفته و دچار شبهه کند. این پیش‌فرض عواقبی بس خطرناک دارد. حدّاقل خسارت این شبهه، نومید شدن مستضعفان و شیعیان از ظهور امام، است. بنابر تصریح برخی روایات، شماری از مردم، نادانسته در اثر نومیدی، دل به انکار امام می‌سپارند. و نکته مهم در مباحث مهدویت، این است که احادیث مهدویت، قطعه های مختلف یک پازل واحد محسوب می شوند و جدا از هم نباید، بررسی شوند. اگر نشانه های ظهور را جدا از هم و مستقل از یکدیگر بررسی کنیم به نتایج واقعی و مطلوب نخواهیم رسید.
 
پی نوشت:
1) الغیبة للنعمانی؛ ص300
2) نعمانی، الغیبۀ، ص ۲۹۰
3) ابن طاووس، فتنه ها و آشوب های آخرالزمان، ص ۳۰

انتهای پیام/ 768

منبع: فرهنگ نیوز

گفتگو با مهدی نصیری درباره ظهور

توقیت افراط و حرف نزدن از ظهور تفریط است

عده ای گمان می کنند صحبت کردن از موعود و نارضایتی از وضع موجود و تمنای وضع موعود را داشتن به معنای نفی دستاوردهای انقلاب است.

به گزارش مشرق، مطلب زیر گفتگو با مهدی نصیری پیرامون مساله انتظار و مهدویت است که از نظر می گذرانید:

اساسا فلسفه طرح اندیشه غیبت و مهدویت در عالم تشیع چه بوده است ؟
نصیری: مساله ظهور منجی در آخرالزمان از اختصاصات تشیع نیست و در همه ادیان ابراهیمی مطرح بوده است و حتی این عقیده به آیین های غیر توحیدی چون هندوییسم و بودیسم نیز سرایت کرده است.
 این که چرا ظهور منجی در آخرالزمان مساله همه ادیان بوده است نکته در خور تاملی است که باید بدان پرداخت اما آنچه به نظر بنده می آید و برای آن شواهد قرانی و روایی وجود دارد این است که گویا خداوند تاریخ بشر را به دو بخش و مقطع تقسیم کرده است. یک مقطع از آدم تا ظهور و مقطع دوم از ظهور تا قیامت.
در مقطع اول سنت و تقدیر خداوند، مداخله تمام عیار و ویژه در حمایت از انبیا و رسولان خود در برابر جریانهای شیطانی و باطل نیست. (دقت شود نمی گویم در این مقطع خداوند اصلا از انبیاء و جریان حق حمایت نمی کند بلکه منظورم این است که حمایت تمام عیار که باطل را به کلی منکوب کند، نمی کند) لذا حرکت همه انبیاء و رسولان در این مقطع با فراز و فرود و پیروزی و شکست همراه است و بلکه در مجموع پیروزی و غلبه از آن جریان باطل است. اما در مقطع دوم سنت و عزم خداوند بر این قرار دارد که به طور تمام عیار به حمایت از جریان حق برخیزد و شیطان و باطل را منکوب کند و دین و جریان حق را بر همه جریان های باطل و شیطانی غالب نماید. این مقطع دوم در واقع همان آخرالزمان همه ادیان است که وعده غلبه توحید و عدالت در آن داده شده است و منجی هم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است و اگر در دین یهود و مسیحیت هم صحبت از مسیح به عنوان منجی شده، حرف درستی است اما با این توضیح که حضرت مسیح علیه السلام در رکاب و همراه با مهدی علیه السلام خواهد بود.
پس مساله منجی و مهدویت یک امری کاملا تاریخی و فرا شیعی است و نویدی برای همه بشریت است که بالاخره در پایان زمان و قبل از قیامت (که از برخی روایات فهمیده می شود زمان مقطع دوم، طولانی تر از مقطع اول است) آرمان شهر توحید و عدالت و یقین و پاکی و همه فضیلتها محقق می شود.  

 برخی معتقدند در تاریخ اسلام ابتدا به مباحث مهدویت و مباحث آخرالزمانی در اخبار ملاحم و فتن پرداخته شده است و سپس برخی از اخبار ملاحم و فتن وارد جوامع حدیثی شده است و غالب اخبار موعودگرایی از این طریق قابل ریشه یابی است؟ نظر شما در این باره چیست؟
نصیری: اخبار ملاحم و فتن هم عمدتا در کتب روایی شیعه و سنی آمده است و این گونه نیست که ما منابعی مستقل از منابع روایی به نام ملاحم و فتن داشته باشیم و بعد بگوییم مطالب این منابع به عنوان حدیث و روایت به کتب حدیثی و روایی ما رسوخ کرده است.
بدون این که خواسته باشم ادعا کنم که هر آنچه در کتب روایی به عنوان ملاحم و فتن و توصیف آخرالزمان و نشانه های ظهور آمده است، معتبر و خالی از ضعف است، اما معتقدم در مجموع این روایات به خصوص آنچه در منابع معروف شیعی مانند غیبت طوسی و غیبت نعمانی آمده است، از استحکام و قوت لازم سندی و متنی برخوردار است و این که محتوای پیش گویانه آنها اغلب با واقعیات رخ داده منطبق است، دلیل بر صحت و راستی آنهاست. ضمن آن که بسیاری از آیات قرانی نیز مرتبط با موضوع مهدویت و ظهور منجی در آخرالزمان اند.  
در هر صورت موضوع مهدویت و موعود گرایی در قران و نیز روایات شیعی و نیز سنی آنچنان از استحکام برخوردار است که قابل تشکیک نمی باشد.

در بستر تاریخ اسلام تا حال حاضر افراد بسیاری با ادعای مهدویت سعی در بسیج توده ها و استفاده از آن ها در راه اهداف خود داشته اند، زمینه ها و انگیزه‌های طرح این موضوع چه مسائلی بوده و چه پیامدهای به دنبال داشته است؟نصیری: بله مهدویت مانند بسیاری از مسائل مذهبی و اعتقادی دیگر پیوسته مورد سوء استفاده و بلکه بدفهمی و کج فهمی بوده است و این وظیفه عالمان دینی است که موضوع را به گونه ای شفاف و متقن مطرح کرده تا مانع از کج فهمی و سوء استفاده شوند. اما باید توجه داشته باشیم که سوء استفاده از یک موضوع و یا بدفهمی در باره آن، دلیلی برای نفی اصل آن نمی شود.

آیا تعیین وقت ظهور و تطبیق نشانه های آن، مورد تایید علمای شیعه هست و آیا تشخیص و تطبیق نشانه‌های ظهور برای این اندیشه آرمانی و آرامبخش بشر ( مهدویت) نمی تواند آسیب زا باشد و اثرات منفی و مخربی بر باورهای مردم برجای گذارد؟
 
در مورد نشانه های آخرالزمان و ظهور سه جریان وجود دارد:
 1. جریان افراط: این جریان عبارت است از توقیت و تعیین وقت مشخص برای ظهور و نیز انطباق قطعی پاره ای از نشانه های عمومی و یا نشانه های حتمی با مصادیق خاص. بدون شک توقیت مردود است و روایات اهل بیت علیهم السلام  نهی صریح از آن کرده اند و حتی از برخی روایات چنین استفاده می شود که توقیت از عوامل تاخیر در ظهور خواهد بود. اهل بیت علهم السلام به ما توصیه کرده اند که در این امر شتابزدگی نکرده و تسلیم تقدیر و تصمیم الهی باشیم.
و البته توقیت می تواند منشأ زیانهای فراوانی از جمله بی اعتفاد شدن عده ای نسبت به اصل مهدویت شود.
2. جریان تفریط: این جریان علیرغم اعتقاد به اصل مهدویت یا بکلی در باره موضوع مهدویت و ظهور و نشانه های ظهور حرفی نمی زند و بعضا به دیده خرافات به حجم عظیم روایات در این باره می نگرد و یا صرفا به شکلی تشریفاتی و صرفا مناسبتی به آن می پردازد.
 در واقع مشکل اصلی این جریان این است که به غیبت امام معصوم علیه السلام به عنوان ضایعه و مصیبتی بس بزرگ و جانکاه برای بشریت و شیعه نمی نگرد و تصورش بر آن است که علیرغم غیبت حجت معصوم خداوند، تقریبا همه چیز سر جای خودش است و ما مشکلی جدی نداریم و همه مشکلات مثلا به عدم آگاهی و فقدان تلاش بشریت و  نبود مبارزه و انقلابی گری بر می گردد و اگر بتوان این نقایص را برطرف کرد، قادر خواهیم بود، مدینه ای فاضله بسازیم و تمدن تراز اسلام و عدالت کامل اسلامی را محقق کنیم. در حالی که این گمان و این نحوه زمان شناسی بر خلاف آموزه های قرانی و روایی و واقعیات آشکار تاریخی و معاصر است. غیبت حجت معصوم خداوند بزرگترین مصیبت برای بشریت است که جای دارد اهل فهم و خرد و ایمان، روز و شب برای آن محزون باشند و مویه کنند. شیعه باید در عصر غیبت همیشه زمزمه گر چنین فرازهایی باشد: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا وَ غَیْبَةَ وَلِیِّنَا وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَیْنَا وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا اللَّهُمَّ فَافْرُجْ ذَلِکَ بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ وَ نَصْرٍ مِنْکَ تُعِزُّهُ وَ إِمَامِ عَدْلٍ تُظْهِرُه‏»
3. جریان اعتدال: این جریان ضمن آن که از توقیت قویا پرهیز می کند و شتابزدگی به خرج نمی دهد و در عین بی قراری برای غیبت امام معصوم، با رضا و قضای الهی در تعجیل یا تاخیر در ظهور سر ناسازگاری ندارد، اما در عین حال پیوسته در باره حجت و قائم منتظَر ـ سلام الله علیه ـ حرف می زند و بویژه برای تعجیل در فرج آن حضرت دعا می کند و نشانه های ظهور او را در متون روایی دنبال می کند و حوادث و رویدادهای زمانه را که می تواند با ظهور ارتباطی هر جند احتمالی داشته باشد، رصد می کند و بر این باور است که آنچه اهل بیت علیهم السلام در باره نشانه های آخرالزمان و ظهور بیان داشته اند، از باب تفنن و قصه پردازی نبوده است، بلکه به خاطر اهدافی خاص از جمله ایجاد و زنده نگهداشتن حالت امید و انتظار بوده است.
صرف حرف زدن از ظهور و نشانه های آن بدون تطبیق قطعی نه تنها به معنای توقیت نیست بلکه حتی از برخی روایات استفاده می شود که تفال به قرب ظهور و نزدیک دانستن آن ـ بدون تعیین وقتی مشخص ـ امری مطلوب و مورد سفارش است. در دعای عهد در باره ظهور چنین رهنمود داده شده است که «یرونه بعیدا و نریه قریبا» یعنی دشمنان ظهور را دور می بینند اما ما آن را نزدیک می دانیم. در روایتی این تعبیر وجود دارد که: «توقعوا الفرج صباحا و مساء» یعنی صبح و شام منتظر ظهور باشید.
 
 پس از انقلاب اسلامی فرهنگ مهدویت رشد کرده و بیشتر در جامعه مطرح شده است اما در برخی دوره ها به این مباحث به صورت گسترده تر دامن زده شده است، علت این رویکرد چه بوده است. به طور مصداقی به ویژه در دولت های نهم و دهم به صورت گسترده مباحث مهدویت طرح شد و هم از جانب دولتیان و هم از جانب سایر اقشار جامعه و با حمایت دولت روبه رو بوده است علل توجه به چنین رویکردی چیست و چه مشکلاتی می تواند به همراه داشته باشد؟
نصیری: بله خوشبختانه توجه به مهدویت و تمنای ظهور پس از انقلاب رشد کرده است اما جایگاه شایسته خود را نیافته است. عده ای گمان می کنند صحبت کردن از موعود و نارضایتی از وضع موجود و تمنای وضع موعود را داشتن به معنای نفی دستاوردهای انقلاب است در حالی که باید یدانیم که مهمترین دستاورد انقلاب اسلامی علاوه بر دهها دستاورد بزرگ می تواند این باشد که شیعه و مسلمانان و مردم جهان را در حد توان تبلیغی و رسانه ای خود متوجه فلک زدگی و بدبختی و ظلم زدگی بشر جدید و دنیای جدید کند و بی توازنی حاکم بر عالم را که محصول غیبت حجت معصوم خداوند و نیز سیطره تمدن الحادی و اومانیستی مدرن و به تعبیر این روزهای مقام معظم رهبری، جاهلیت مدرن است، افشا کند و بشریت را برای یک تحول اساسی و انقلابی آماده نماید.
این که کسانی گمان کنند ما خود قادر به ایجاد تمدنی تراز عدالت و فضیلت های مورد نظر دین در عصر غیبت و دوران سیطره جاهلیت مدرن هستیم ـ که البته منکر تحقق نسبی و تلاش برای آن نیستم ـ و نیاز چندانی جز در حد زنده نگهداشتن مناسبتها برای سخن گفتن از موعود و منجی نداریم، خطایی راهبردی است و همچون پدیده غلط توقیت می تواند زیانبار باشد.
همین که انقلاب اسلامی در عصر سیطره مدرنیته توانست رژیمی وابسته به نظام سلطه الحادی غرب را که قصد هدم دین و تشیع را در ایران داشت، ساقط کند و به جای آن نظامی اسلامی و شیعی را ـ گرچه به طور نسبی و نه در حد تراز دین و تشیع که اساسا امری میسور در این روزگار نیست ـ مستقر کند و چالشی عظیم برای تمدن الحادی و ماتریالیسم غرب و شرق ایجاد کند، و انشاء الله زمینه ساز یک تحول جهانی که چیزی جز ظهور نیست، بشود، رسالت خود را انجام داده است و این نظام ارزش هر گونه فداکاری و دفاع و حمایت را دارد.
البته بخشی از آنچه در دولت قبل در این زمینه ها مطرح می شد ناپخته و غلط بود بویژه آن که برخی از افراد فکری آن دولت به شدت آشفته فکر و دجار پریشانی نظری بودند.
 
در نظر عده‌ای از مفسران متأخر مسلمان در قرآن آیاتی است که نظر به آیندة جوامع انسانی دارد و دربارة حکومت توحید و عدل در آیندة زندگی انسان مطالبی بیان می‌کند. اینان معتقدند که آیات مربوط به استخلاف انسان در زمین، فرمانروا شدن نیکوکاران و پیروزی حق بر باطل آیاتی هستند که سرنوشت آیندة بشریت را پیشگویی می‌کنند و مستقیماً به مسألة آخرالزمان مربوط می‌شوند. امثال رشید رضا و علامه طباطبایی و سید قطب‌ قائل به این عقیده هستند و آیات و روایات مربوط به تحولات آخرالزمان را بیانگر نوعی فلسفة تاریخ می‌دانند.
در نقطة مقابل این تصور در آثار اکثر مسلمانان قدیم اعم از شیعه و سنی مسألة آخرالزمان ظاهراً به فلسفة تاریخ ربط داده نشده است و بخشی از زندگی تدریجی و طبیعی بشر نیست بلکه مرحله غیرعادی و مجزا با ویژگی های منحصربفرد است. در این میان تفاوت علمای قدیم شیعی و سنی در این است که علمای اهل سنت آیاتی را که در آنها وعدة پیروزی حق بر باطل و وراثت مؤمنان در زمین داده شده، مربوط به پیروزیهای صدر اسلام می‌دانند، ولی علمای شیعه معتقدند که این آیات مربوط به عصر مهدی موعود است. نظر شما در این باره چیست؟
نصیری: در پاسخ به سئوال اول به این موضوع اشاره کرده ام. البته در مساله انتظار موضوعی نهفته است که از آیات و روایات قابل برداشت است و آن مردودی بشریت در آزمون تبعیت تام و تمام از انبیاء و حجج معصوم الهی است. اگر بشر در تبعیت از انبیای الهی نمره قبولی می گرفت، هیچ مانعی برای تحقق آنچه قرار است در آخرالزمان و بعد از ظهور اتفاق بیافتد، وجود نداشت. فی المثل اگر بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حادثه شوم سقیفه رخ نمی داد و مردم از امیرالمؤمنین علیه السلام تبعیت می کردند، بدون شک همان آرمانشهر مهدوی در همان صدر اسلام محقق می شد، اما متاسفانه چنین نشد و شیطان بر انسانها غالب شد و مصیبت سقیفه و پس از آن فاجعه عاشورا و بعد مصیبت غیبت رخ داد و تا به امروز سایه سنگین این مصیبت بر سر بشریت سنگینی می کند.  
اگر کسانی تحلیلشان این باشد که بشر در سیر تکامل تاریخی خود به عصر ظهور می رسد، سخت به خطا رفته و اسیر تحلیل تاریخی غرب و مدرنیته است. اتفاقا ماجرا بر عکس است یعنی سیر انحطاطی بشر منجر به غیبت و در فرجام خود منجر به حادثه ظهور و مداخله ویژه خداوند در روند تحولات تاریخی می شود. در تحلیل اول آخرالزمان، قطعه نهایی تکامل بشر است و در تحلیل دوم آخرالزمان قطعه نهایی انحطاط بشر است.

در آخر بفرمایید بهترین شیوه و روش در طرح اندیشه مهدویت به زعم شما چیست و ما چگونه می توانیم در ترویج این باور تعالی بخش بکوشیم و وظیفه خود را درقبال آن ادا کنیم؟ و در کلام ذوات مقدسه ائمه علیهم‌السلام آیا تعریفی برای فرهنگ انتظار ارائه شده است؟
نصیری: ما در اسلام شناسی معاصر معضل فاصله گیری از جامعیت قران و عترت را داریم بدین معنا که در بعضی از موضوعات تصمیم خودمان را متاثر از منابع و مبانی دیگر نظیر مدرنیته و ... گرفته ایم و برای خود اصل و اندیشه و باور ساخته ایم که از جمله در مقوله انتظار و مهدویت دچار این آفت هستیم. گام اول برای کسانی که می خواهند در این عرصه کار کنند و حرفی بزنند، این است که به منابع و متون روایی در زمینه مهدویت و انتظار بویژه دو اثر متقدم و معتبر غیبت نعمانی و غیبت طوسی و نیز کتاب شریف کمال الدین و تمام النعمه مرحوم صدوق مراجعه کنند و حد اقل یک دور آنها را مرور کنند و مساله انتظار را کاملا مستند به آیات و روایات فهم و تحلیل کنند.
گام دوم در فهم درست مساله انتظار و مهدویت در روزگار کنونی، فهم مدرنیته و بلایی است که بر سر عالم و آدم در ابعاد مختلف آمده است. متاسفانه اغلب تحلیل های رایج در بین متدینین ما اعم از حوزوی و دانشگاهی از دنیای مدرن و مدرنیسم، سطحی و متاثر از ملاکهای خود مدرنیته است که در دوران تحصیل دبستان و دبیرستان و بعد دانشگاه به اذهان القاء می شود. همه آنها که به علم و تکنولوژی و ساختارهای مادی و معیشتی دنیای مدرن ارادت دارند و ذوق زده آنند و خود را در عصر پیشرفت می بینند و برای گذشتگان که در عصر عقب ماندگی! بودند، افسوس می خورند، حتی اگر دشمن سرسخت اخلاق و فرهنگ و ایدئولوژی های اومانیستی و الحادی غربی و شرقی باشند، حتما در فهم مقوله انتظار و مهدویت با کاستی و کج فهمی مواجه اند و در حقیقت نمی توانند منتظران تمام عیار و واقعی باشند و برخی از آنها یا از امام مهدی علیه السلام شخصیتی مدرن می سازند که پروژه مدرنیته را در ابعاد مادی و معیشتی و علم و تکنولوژی دنبال می کند و البته هواپیماها و موبایلها و کامپیوترها و ربات های بس پیشرفته تر  به بشریت عرضه می دارد و مدلی از تمدن ژاپنی و البته صد چندان پیشرفته تر را به جهانیان عرضه می دارد و در ضمن مردم را نماز خوان و مکه رو و زنان را با حجاب ـ در عین حال که شانه به شانه مردان، همه عرصه های اجتماعی و مردانه را فتح کرده اند! ـ  و ... می کند، و برخی دیگر اگر کمی جسارت داشته باشند و روایاتی را که سخن از درگیریها و نبردهای قبل از ظهور گفته اند، ببینند، از اساس در ضرورت چنین اتفاقی حداقل فعلا که کاروان علم و تمدن رو به پیشرفت است، شک می کنند.
به نظر حقیر تنها چیزی که در دنیای بدون توازن و وحشت انگیز و مملو از ظلم و رو به فروپاشی اجتماعی و اخلاقی و افتصادی و سیاسی کنونی که روز به روز بر ابعاد ویرانگر آن در دو بعد مادی و معنوی افزوده می شود، می تواند مایه تسلا و آرامش برای مومنان و بلکه کل بشریت باشد، آرمان انتظار فرج و ظهور موعود و منجی در جنب عمل به وظایف فردی و اجتماعی است لذا طرح این آرمان به طور صحیح می تواند مانع از نا امیدی مطلق و نیهلیسم و افسردگی و... در جامعه باشد و امید به اصلاح و نجات را در جانها زنده نگه دارد.

منبع: نشریه پنجره

داعش همان سفیانی است؟

با تحرک تروریست‌های تکفیری داعش، باز برخی شروع به داستان‌سرایی در عرصه تطبیق نشانه‌های ظهور کرده‌اند و بازار را برای سخنان عوامانه و به تعبیر مقام معظم رهبری صرف تخیلات و توهمات خود مناسب دیده‌اند، مدعی شده‌اند که این گروه همان سفیانی روایات است.

یکی از نشانه‌های سفیانی شیعه‌کشی و دشمن اهل بیت بودن است، در حدیث معتبری از امام باقر(ع) چنین آمده است: «فَإِنَّ حَنَقَهُ وَ شَرَهَهُ إِنَّمَا هِیَ عَلَى شِیعَتِنَا»(۱)؛ شدت خشم و حرص او تنها بر شیعیان ماست، گروه تروریستی داعش نیز در این نشانه شبیه سفیانی است، اما آیا می‌توان به صرف یک مشابهت چنین حکم کرد که این گروه همان سفیانی روایات است؟

روشن است که برای اثبات این تطبیق باید تمام روایات سفیانی در نظر گرفته شود، حجت‌الاسلام و المسلمین جواد جعفری (کارشناس مهدویت) در رابطه به این موضوع این چنین می نویسد:

*نشانه نخست

در حدیث معتبری امام صادق(ع) فرمودند: «إِنَّ أَمْرَ السُّفْیَانِیِّ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُهُ‏ فِی‏ رَجَب»(۲) و در حدیث معتبر دیگری امام صادق(ع) فرمودند: «خُرُوجُ الثَّلَاثَهِ الْخُرَاسَانِیِّ وَ السُّفْیَانِیِّ وَ الْیَمَانِیِّ فِی‏ سَنَهٍ وَاحِدَهٍ فِی شَهْرٍ وَاحِدٍ فِی یَوْمٍ وَاحِد»(۳)، طبق این دو روایت سفیانی در ماه رجب و همزمان با خراسانی و یمانی شورش خواهد کرد، روشن است که به هیچ وجه این نشانه قابل تطبیق بر داعش نیست، زیرا هنوز نه خراسانی قیام کرده نه یمانی.

*نشانه دوم

در حدیث معتبری امام صادق(ع) فرمود: «مِنْ أَوَّلِ خُرُوجِهِ إِلَى آخِرِهِ خَمْسَهَ عَشَرَ شَهْراً سِتَّهُ أَشْهُرٍ یُقَاتِلُ‏ فِیهَا فَإِذَا مَلَکَ الْکُوَرَ الْخَمْسَ مَلَکَ تِسْعَهَ أَشْهُرٍ وَ لَمْ یَزِدْ عَلَیْهَا یَوْماً»(۴)، از اول قیام سفیانی تا آخر کارش ۱۵ ماه است. شش ماه می‌جنگد و پنج آبادی را می‌گیرد و نه ماه حکومت می‌کند و یک روز هم بیشتر نمی‌شود.

در روایت دیگری امام صادق(ع) این پنج آبادی را در شام نام می‌برد: «مَلَکَ کُوَرَ الشَّامِ الْخَمْسَ دِمَشْقَ وَ حِمْصَ وَ فِلَسْطِینَ وَ الْأُرْدُنَّ وَ قِنَّسْرِینَ»(۵)، مناطق پنجگانه آمده در روایات اکنون چهار کشور سوریه، لبنان، فلسطین و اردن است.

طبق این بیان اولاً سفیانی کسی است که شش ماه بتواند چهار کشور را بگیرد و بسیار روشن است که این نشانه به هیچ وجه قابل تطبیق بر داعش نیست، ثانیاً کل شورش و حکومت سفیانی از ظهور تا افولش بیش از پانزده ماه نخواهد بود، در حالی که داعش بیش از دو برابر این مدت است که شر کشورهای اسلامی شده است و حتی یک کشور را هم نتوانسته است بگیرد.

*نشانه سوم

در حدیث معتبری امام باقر(ع) فرمودند: «وَ أَمَّا النِّسَاءُ فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ بَأْسٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی»(۶)، شر سفیانی به زنان شیعیان نخواهد رسید، در حالی که گروه وحشی داعش میان زنان و مردان شیعه فرقی نمی‌گذارند.

*نشان چهارم

امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «یَخْرُجُ بِالشَّامِ فَیَنْقَادُ لَهُ‏ أَهْلُ‏ الشَّام»(۷)، سفیانی شورش می‌کند و اهل شام از او پیروی می‌کنند، در حالی که روشن است مردم سوریه در انتخابات داعش را حمایت نکردند.

*نشان پنجم

سفیانی پس از سرکوب مخالفان، هدفی جز حمله به عراق ندارد، از این‌رو، با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار می‌شود، در میانه راه، در منطقه‌ای به نام قرقیسیا(شهری در سوریه در محل اتصال رود خابور و فرات) جنگی هولناک درمی‌گیرد و بسیاری کشته می‌شوند.

سپاه سفیانی پس از پیروزی در نبرد قرقیسیا به صورت هم‌زمان با دو سپاه مختلف به مدینه و عراق یورش خواهد برد.(۸)

چنان که در این روایت آمده سفیانی پس از تسلط بر چهار کشور سپاهی را به عراق خواهد فرستاد، در حالی که داعش پس از شکست در سوریه به سراغ عراق آمده است، علاوه قبل از آمدن به عراق سفیانی نبرد قرقیسیا را خواهد داشت که نبردی بسیار خونین خواهد بود، در حالی که داعش چنین نبردی را نکرده است و در واقع به عراق فرار کرده است.

*نشان ششم

در روایتی امام باقر(ع) فرمود: «وَ یَبْعَثُ السُّفْیَانِیُّ بَعْثاً إِلَى الْمَدِینَهِ فَیَنْفَرُ الْمَهْدِیُّ مِنْهَا إِلَى مَکَّهَ فَیَبْلُغُ أَمِیرَ جَیْشِ السُّفْیَانِیِّ أَنَّ الْمَهْدِیَّ قَدْ خَرَجَ إِلَى مَکَّهَ فَیَبْعَثُ جَیْشاً عَلَى أَثَرِهِ فَلَا یُدْرِکُهُ … َ وَ الْقَائِمُ یَوْمَئِذٍ بِمَکَّهَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْبَیْتِ الْحَرَامِ مُسْتَجِیراً بِه‏»(۹)،

این بیان نیز نشان می‌دهد قیام سفیانی هم زمان با ظهور امام عصر(عج) خواهد بود، در حالی که حرکت داعش به قیام امام ربطی نیافته است.

با توجه به این نشانه‌های روشن که در روایات معتبر و کتاب‌های متقن ما آمده است، معلوم می‌‌شود هیچ شباهتی میان داعش و سفیانی وجود ندارد، ادعاهای بی‌اساسی که برخی افراد بدون دقت در روایات بیان می‌کنند، موجب رواج مدعیان دروغین، منحرف کردن مردم از حقیقت انتظار، ایجاد امید کاذب در جامعه و مشکلات بین المللی برای کشور می‌شود، امید است کسانی که تریبون‌های عمومی مخصوصاً مقدس در اختیار آنهاست در اظهار نظر کردن در مورد نشانه‌های ظهور محتاطانه عمل کنند و از ماجرهای چند سال گذشته عبرت گرفته موجب به خطر افتادن آبروی خود و دیگران نشوند.

*پی‌نوشت‌ها:

۱٫ الغیبه للنعمانی؛ ص۳۰۰٫
۲٫ کمال الدین و تمام النعمه؛ ج‏۲ ؛ ص۶۵۰٫
۳٫ الغیبه (للطوسی)، کتاب الغیبه للحجه؛ النص ؛ ص۴۴۶٫
۴٫ الغیبه للنعمانی، النص؛ ص۲۹۹
۵٫ کمال الدین و تمام النعمه، ج‏۲؛ ص۶۵۱٫
۶٫ الغیبه للنعمانی، النص، ص۳۰۰
۷٫ الغیبه للنعمانی، النص، ص۳۰۴٫
۸٫ الغیبه للنعمانی، ص۳۱۷، باب۱۸، ح۱۷٫
۹٫ الغیبه للنعمانی، النص، ص۲۷۹٫

دانستنی های قرآن؛

نام کدامیک از "اعضای بدن" در "قرآن" آمده است؟

در ادامه، آن آیه های قرآن را که نام اعضای بدن در آن آمده ، بخوانید.

به گزارش خبرنگار قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران؛

1. رگ: « وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ » (ق / 16) و ما از رگ گردنش به او نزدیکتریم.
2. ریش: « لا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی » (طه / 94) ریش مرا مگیر.
3. موی پیشانی: «ناصیهٍ کاذبهٍ خاطئهٍ» (علق / 16) (همان) موی پیشانی دروغزن گناه پیشه را .
4. چشم: « وَ الْعَیْنَ بِالْعَیْنِ » (مائده / 45) و چشم در برابر چشم.
5. بینی: « وَ الْأَنْفَ بِالْأَنْفِ " (مائده / 45) و بینی در برابر بینی .
6. گوش: « وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ " (مائده / 45) و گوش در برابر گوش.
7. زبان و لب: « وَ لِساناً وَ شَفَتَیْنِ " (بلد / 9) و یک زبان و دو لب.
8. دندان: « وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ " (مائده / 45) و دندان دربرابر دندان.
9. چانه: « إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالاً فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ » (یس / 8) ما درگردنهای آنان غلهایی قرار دادیم که تا چانه‌ها ادامه دارد و سرهای آنان را به بالا داشته است.
10. گردن: « وَ کُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ» (اسرا / 13) وهرانسانی،اعمالش رابرگردنش آویخته‌ایم.
11. رحم: « أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَیْهِ أَرْحامُ الْأُنْثَیَیْنِ » (انعام / 143) یا آنچه شکم ماده‌ها در برگرفته؟
12. روده: « وَ سُقُوا ماءً حَمِیماً فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُمْ » (محمد / 15) و آبی جوشان به خوردشان داده می شود (تا) روده‌هایشان را از هم فروپاشد.
13. پوست: « کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً » (نساء / 56) هر گاه پوستهای تنشان (در آن) بریان گردد (و بسوزد) پوستهای دیگری به جای آن قرار می‌دهیم.
14. حنجره: « إِذِ الْقُلُوبُ لَدَی الْحَناجِرِ » (غافر / 18) آنگاه که جانها به گلو گاه می‌رسد.
15. خون: « نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبِینَ » (نحل / 66) ازدرون شکم آنها، از میان غذاهای هضم شده و خون، شیرخالص وگوارا به شما می‌نوشانیم.
16. سر: « فَتَأْکُلُ الطَّیْرُ مِنْ رَأْسِهِ» (یوسف / 41) و پرندگان از سر او می‌خورند.
17. گوشت: « ثُمَّ نَکْسُوها لَحْماً » (بقره / 259) و گوشت بر آن می‌پوشانیم.
18. پا: « أَ لَهُمْ أَرْجُلٌ یَمْشُونَ بِها » (اعراف / 195) آیا (آنها حداقل همانند خود شما) پاهای دارند که با آن راه بروند؟)
19. دست : « أَمْ لَهُمْ أَیْدٍ یَبْطِشُونَ بِها » (اعراف / 195) یا دستهایی دارند که با آن چیزی بگیرند (و کاری انجام دهند؟)
20. انگشت: « جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِی آذانِهِمْ » (نوح / 7) انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده.
21. دهان: « وَ لا لِ‏آبائِهِمْ کَبُرَتْ کَلِمَهً تَخْرُجُ مِنْ أَفْواهِهِمْ » (کهف / 5) و نه پدرانشان سخن بزرگی را دهانشان خارج می‌شود.
22. شکم: « وَ اللَّهُ أَخْرَجَکُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِکُمْ » (نحل / 78) و خداوند شما را از شکم مادرانتان خارج نمود.
23. حلقوم: « فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ » (واقعه / 83) پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید؟)
24. استخوان: « أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ » (قیامت / 3) آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟
25. صورت: « فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ » (مائده / 6) پس بشوئید صورتهای خود را.
26. مفصل: « وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَی الْکَعْبَیْنِ » (مائده / 6) و پاهای خود را تا مفصل(برامدگی پشت پا) مسح کنید.
27. پشت: « یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ » (طارق / 7) از میان صلب پدر و سینه مادر بیرون آمده است.
28. تن: « فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ » (یونس / 92) پس ما امروز بدنت را به ساحل نجات می‌رسانیم.
29. سرانگشت: « وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنانٍ » ( انفال / 120) تا همه انگشتشان قطع کنید.
30. عورت: « لِیُرِیَهُما سَوْآتِهِما » (اعراف / 7) و قبایح آنان را در نظر انسان پدید آورد.
31. سینه: « أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ » (شرح / 1) ای رسول گرامی آیا تو را شرح صدر عطا نکردیم.
32. پاره گوشت: « فَخَلَقْنَا الْمُضْغَهَ عِظاماً » (مؤمنون / 14) آن گوشت پاره را استخوان پوشانیدیم.
33. رگ: « وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ » (ق / 16) از رگ گردن به او نزدیکتریم.
34. شاه رگ: « ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِینَ » (حاقه / 46) و شاه‌رگ او را قطع می‌کردیم.
35. بازو: « قالَ سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِأَخِیکَ » (قصص / 35) به همدستی برادرت هارون بازوریت را قوی گردانیم.

داعش، سفیانی و شبیه سازی کاریکاتوری از علائم ظهور مهدویت در آخرالزمانی مصنوعی

متی ترانی و نراک/ سلسله مقالاتی پیرامون مهدویت/ ۳

داعش، سفیانی و شبیه سازی کاریکاتوری از علائم ظهور مهدویت در آخرالزمانی مصنوعی/ آیا داعش، از نشانه ها و مقدمات خروج سفیانی است؟

به نظر میرسد در پشت پرده تشکیل داعش، اتاق فکرهای جریان باطل، یهود، صهیونیسم مسیحی و سرویس های اطلاعاتی غربی، هستند و با مطالعه گسترده در ادبیات آخرالزمانی، تلاش کرده اند تا به خیال خام خود، مدیریت وقایع نزدیک به ظهور منجی آخرالزمان، را در دست بگیرند. شاهد بر اینکه علاوه بر تشکیل داعش و سوء استفاده از پرچم های سیاه در بشارت های پیامبر، از تشکیل گروه ترویستی خراسان، این بار با سوء استفاده از پرچم هایی از ناحیه خراسان (رایات من قبل خراسان)، خبر میدهند تا با شبیه سازی کاریکاتوری از علائم ظهور، تحولات و وقایع نزدیک به ظهور را در دست بگیرند.

گروه معارف رجانیوز - مصطفی امیری*: باور به ظهور شخصی که جهان را پر از عدل و داد کرده و ریشه های ظلم و ستم را می چیند اختصاص به اسلام نداشته بلکه، شامل ادیان مختلف الهی و آسمانی می شود و در اسلام، مسیحیت، یهودیت، زرتشت و... به ظهور این شخص نوید داده شده است. خلاصه و حقیقت مهدویت، منتهی شدن سیر جوامع جهان به سوی جامعه واحد و سعادت عمومی، امنیت و رفاه، تعاون و همکاری، همبستگی همگانی حکومت حق و عدل جهانی، غلبه حق بر باطل، غلبة جنودالله بر جنود شیطان، نجات مستضعفان و نابودی مستکبران، و خلافت مؤمنان و شایستگان به رهبری یک رجل و ابرمرد الهی است که موعود انبیاء و ادیان و دوازدهمین اوصیاء و خلفای پیغمبر آخرالزمان است. رجانیوز با توجه به اهمیت موضوع "مهدویت" درنظر دارد سلسله مقالاتی با عنوان «متی ترانی و نراک» را جهت آشنایی بیشتر مخاطبان خود به این موضوع تا نیمه شعبان سالروز ولادت خاتم الاوصیا حضرت مهدی(عج) منتشر نماید. باشد که مورد مقبول حضرتش قرار گیرد.

***

آیا داعش، از نشانه ها و مقدمات خروج سفیانی است؟/ آیا داعش، همان سفیانی است؟

 

چکیده

بعد از فتوحات و پیروزی های داعش در سوریه و تصرف برق آسای برخی از استان های عراق توسط گروه داعش، و از طرفی جنایت های هولناک این گروه در عراق و سوریه، این احتمال تقویت شد که داعش، همان سفیانی است. ابتدا ضمن آشنایی اجمالی با سیر تشکیل داعش، دیدگاه های مختلف را بیان کرده و در پایان ثابت خواهیم کرد که داعش، سفیانی نیست، بلکه ممکن است زمینه ساز خروج سفیانی باشد و داعشی ها در آینده، در زمره پیروان و لشکریان سفیانی، قرار گیرند.

بنابراین بین داعش و سفیانی، شباهت های فراوانی است. و همین باعث تطبیق داعش با سفیانی در میان عده ای از شیعیان و مشتاقان و منتظران ظهور، شده است. به گونه ای که این شوق شیعیان در نگاه پیروان دیگر ادیان نیز، جلوه خاصی پیدا کرده و مداخله ایران و حزب الله لبنان در امور سوریه را به مثابه آمادگی ایران و حزب الله برای جنگ با سفیانی و اسرائیل دانسته اند. در جهان عرب و در میان اهل سنت نیز، پیشگویی ها و تطبیق ها، بسیار بیشتر از گذشته شده و رفتارهای داعش، را با مفاهیم  و گزاره های دینی، ربط داده اند (به عنوان مثال، نگاه کنید: فرات، از رودخانه بهشتی تا گنج طلای داعش و ...).

اما در طرف جبهه کفر و نفاق، دشمنان نیز با سوء استفاده از این شوق، و با بدل سازی داعش با سفیانی، و بزرگ نمایی اختلاف بین شیعه و سنی، با القاء مصنوعی و زودرس جنگ شیعیان با دشمنان امام مهدی، با عنوان پیام های دینی جنگ آخرالزمان در سوریه، و حتی معرفی کردن داعش به عنوان ارتش امام مهدی، سعی در غفلت امت اسلام از دشمن اصلی (اسرائیل و آمریکا) دارند و البته متاسفانه تا حدودی نیز موفق شده اند. البته طرافداران اندیشه توراتی و آرماگدونی کتاب مقدس مسیحیان، حملات گروههای تکفیری در عراق در پازل آخرالزمانی غرب را مورد توجه شدید قرار داده اند. حتی اندیشمندان و کارشناسان دینی دنیای غرب، پا را از این هم فراتر گذاشته و داعش را به عنوان نماد اسلام واقعی در دنیای غرب، معرفی  می کنند و عنوان می کنند که مسیر ترسیمی همه مسلمانان، سرانجامی واحد دارد و آن همانا، مسیر داعش است.

تاسف بارتر از همه، در این میان، حتی خود جریان داعش نیز با آگاهی از نشانه های ظهور و ادبیات آخرالزمانی، با جبری کردن امور و مقدرات عالم، سعی در ایجاد رعب و وحشت و استفاده ابزاری از روایات ملاحم و فتن در آخر الزمان برآمده که در یک نمونه، بعد از حمله به موصل، با پخش بیانیه ای با گزاره های آخرالزمانی، سعی در تصرف همه جانبه مناطق شیعه نشین عراق و قتل عام شیعیان و بزرگان شیعه داشتند. این گروه در بیانیه ای اعلام کردند: ما می دانیم که جبهه مقابل ما یعنی شیعیان این اوضاع را در روایات و احادیث خود دارند و فکر می کنند که ما “سپاه سفیانی” هستیم. ما به همه مسلمانان اعلام می کنیم که راه و روش ما، راه و روش “بنی امیه” است.

داعش در ادامه بیانیه جدید خود اظهار داشت: شیعیان بر آن قائلند که یک فردی از بنی هاشم در جنوب عراق کشته می شود، و آن فرد “نفس زکیه” است. آن فرد “[آیۀ الله] علی سیستانی” است و همه بدانند ما  او را خواهیم کشت و بدن او را به خاک خواهیم کشاند! (منبع: +)".

اما این گروه غافل از اینکه، اهل بیت برای معرفی سفیانی، معیارهای دقیقی ارائه کرده اند از جمله، سفیانی قبل از حمله به عراق، باید بر منطقه شام و سوریه، تسلط کامل پیدا کند و آنگاه به عراق حمله کند در حالیکه که داعش، واجد این شرط مهم نیست. و این هم یکی از فوائد دانستن احادیث و شناخت علائم ظهور. اگر کسی احادیث مهدویت را مطالعه کرده باشد، فورا خواهد گفت: داعش، دروغ می گوید که سپاه سفیانی است، زیرا، هنوز مقدمات نشانه حتمی ظهور (سفیانی) کامل نشده است تا چه رسد به خود نشانه حتمی ظهور (سفیانی). زیرا:

۱. وقتی سفیانی خروج کرد، باید تمام شام (سوریه و ...) را تصرف کند بعد دو لشکر به سمت مدینه و عراق بفرستد. پس کجاست لشکر سفیانی به سمت مدینه و عربستان؟

۲. و نیز با مطالعه احادیث مهدویت، در می یابیم که سفیانی از نسل ابوسفیان است و معاویه می باشد و به آن افتخار می کند در حالیکه رهبر جریان داعش (ابوبکر حسینی البغدادی)، البته به دروغ، خود را از نسل امام حسین می داند.

۳. همچنین در خروج سفیانی، شخص مطرح است، اما امروز این جنایاتی که توسط داعش، صورت می گیرد شخص محور نیست و جریان است. البته چه بسا ممکن است این جریان منجر به بروز یک شخص خاص و محوری شود که همان سفیانی باشد. 

پس با اندک مطالعه مباحث مهدویت، فریب داعش را نخواهیم خورد. بله، شاید داعش از مقدمات نشانه ظهور (سفیانی) باشد نه خود سفیانی.

البته داعش نیز در آشفته بازار، بیکار ننشسته و مدعی زمینه ساز ظهور حکومت جهانی اسلام است و بشارت های پیامبر در کتب اهل سنت در باب ملاحم و فتن را بر خویش، تطبیق کرده است که بسی خیال باطل. این جریان، که پیش از این سعی در استفاده از روایات آخرالزمانی در برنامه ها و تولیدات رسانه ای خود داشت ولی به ندرت سراغ احادیث مهدویت می رفت و برای موجه جلوه دادن خود بیشتر از روایات اشراط الساعه و ملاحم در کتب اهل سنت-که در آنها به جنگ های آخرالزمانی در منطقه عراق و شام اشاره شده- بهره می جست، در این اواخر (نشریه دابق ۵)، از نمادهایی استفاده کرده که افکار عمومی مسلمانان را به سمت و سوی مهدویت سوق می دهد.

در آخرین صفحه مجله دابق، روایتی از سنن ابوداوود از منابع اهل سنت، نقل شده است که استفاده از روایات مهدوی توسط داعش را آشکارتر می سازد. متن  این حدیث چنین است:

"لو لم یبق من الدنیا إلا یوم لطول الله ذلک الیوم حتى یبعث [الله] فیه رجلا من أهل بیتی یواطىء اسمه اسمی واسم أبیه اسم أبی یملأ الأرض قسطا وعدلا کما ملئت ظلما وجورا" همانگونه که مشاهده می شود این روایت اشاره مستقیمی به مهدی (ع) دارد، اگرچه در این میان روایتی انتخاب شده که نگاه اهل سنت به مهدویت را متمایز از نگاه شیعی نشان دهد. (چراکه در نگاه اهل سنت به خلاف شیعه نام پدر امام عصر(ع) مشابه با نام پدر پیامبر گرامی اسلام –عبدالله- است.)

البته به نظر میرسد در پشت پرده تشکیل داعش، اتاق فکرهای جریان باطل، یهود و صهیونیسم مسیحی، و سرویس های اطلاعاتی غربی، با مطالعه گسترده در ادبیات آخرالزمانی، تلاش کرده اند تا به خیال خام خود، مدیریت وقایع نزدیک به ظهور را در دست بگیرند. شاهد بر اینکه علاوه بر تشکیل داعش و سوء استفاده از پرچم های سیاه در بشارت های پیامبر، از تشکیل گروه ترویستی خراسان، این بار با سوء استفاده از پرچم هایی از ناحیه خراسان (رایات من قبل خراسان)، خبر میدهند. تا با شبیه سازی کاریکاتوری از علائم ظهور، تحولات و وقایع نزدیک به ظهور را در دست بگیرند. تلاش های مضحک "محور غربی ــ عبری ــ عربی" برای سوء استفاده از روایات ملاحم و شبیه سازی کاریکاتوری از روایات آخر الزمانی همچنان ادامه خواهد داشت تا امر بر همه مشتبه شود. و مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین.

اشاره

هجوم مغول‌وار لشکر وحشت سلفی، داعش، به سرزمین «عراق» پس از «سوریه»، به ناگهان زنگ خطر را برای ساکنان شرق اسلامی به صدا در آورد. پیشروی عجیب در جغرافیای بزرگی از دو سرزمین سوریه و عراق، کشتار بی‌رحمانه و مثال زدنی بی‌گناهان شیعه و دیگر مذاهب، مثله کردن اجساد، ذبح بی‌گناهان و شعار دولت اسلامی عراق و شام و بالأخره پرچم سیاه این جنایتکاران، این گمان را به ذهن بسیاری از ساکنان ایران، عراق و ... متبادر ساخت که این واقعه در مسیر خروج سفیانی و پیش‌قراولان آن است. همان که در روایات ائمّه دین علیهم السلام از او و هجمه‌اش، به عنوان اوّلین نشانه حتمیّه ظهور امام مهدی، یاد شده است.

یکی از نشانه‌های سفیانی به عنوان نشانه حتمی ظهور، شیعه‌کشی و دشمن اهل بیت بودن است، در حدیث معتبری از امام باقر(ع) چنین آمده است: «فَإِنَّ حَنَقَهُ وَ شَرَهَهُ إِنَّمَا هِیَ عَلَى شِیعَتِنَا» (الغیبة للنعمانی؛ ص۳۰۰.)؛ شدت خشم و حرص او تنها بر شیعیان ماست، گروه تروریستی داعش نیز در این نشانه شبیه سفیانی است، اما آیا می‌توان به صرف یک مشابهت چنین حکم کرد که این گروه همان سفیانی روایات و احادیث است؟ روشن است که برای اثبات این ادعا، باید، تمام روایات مربوط به سفیانی، در نظر گرفته شود. این مقاله در پی پاسخ گویی به این پرسش روز می باشد.

تفاوت های داعش و سفیانی

داعش، همان سفیانی نیست، تفاوت بین داعش و سفیانی را در مواردی که ذیلا می آید بررسی می کنیم:

۱- اختلاف در رنگ پرچم سفیانی و داعش. پرچم سفیانی سرخ رنگ است در حالیکه پرچم داعش، سیاه می باشد.

۲- محل خروج سفیانی وادی یابس است در حالی که محل داعش در شمال سوریه و عراق است.

۳- بر اساس روایات اسلامی، سفیانی شخص خاصی است در حالی که داعش جریان است. سفیانی، شخص محور است در حالیکه داعش، بیشتر جریان محور است.

۴- نسب و نام سفیانی در روایات آمده است که سفیانی از نسل ابوسفیان و یزید بن معاویه است اما در مورد رهبر داعش، ابوبکر بغدادی چنین چیزی را نمی توان بررسی نمود.

۵- در روایات قدرت سپاه سفیانی بسیار هولناک ذکر شده است تا جایی که به سرعت شام و عراق را می گیرد در حالی که داعش از چنین قدرتی برخوردار نیست و هنوز نتوانسته است بر کل منطقه سوریه مسلط شود.

۶- سفیانی بیش از ۱۵ ماه حکومت نمی کند. در صورتی که داعش بیش از ۱۵ ماه تشکیل شده است و چند سال است که در سوریه در حال جنگ است و هنوز نتوانسته است بر کل منطقه سوریه تسلط پیدا کند. در حدیث معتبری امام صادق(ع) فرمود: «مِنْ أَوَّلِ خُرُوجِهِ إِلَى آخِرِهِ خَمْسَةَ عَشَرَ شَهْراً سِتَّةُ أَشْهُرٍ یُقَاتِلُ‏ فِیهَا فَإِذَا مَلَکَ الْکُوَرَ الْخَمْسَ مَلَکَ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ وَ لَمْ یَزِدْ عَلَیْهَا یَوْماً»: از اول قیام سفیانی تا آخر کارش ۱۵ ماه است. شش ماه می‌جنگد و پنج آبادی را می‌گیرد و نه ماه حکومت می‌کند و یک روز هم بیشتر نمی‌شود.

در روایت دیگری امام صادق(ع) این پنج منطقه را در شام نام می‌برد: «مَلَکَ کُوَرَ الشَّامِ الْخَمْسَ دِمَشْقَ وَ حِمْصَ وَ فِلَسْطِینَ وَ الْأُرْدُنَّ وَ قِنَّسْرِینَ»: مناطق پنجگانه آمده در روایات اکنون چهار کشور سوریه، لبنان، فلسطین و اردن است.

طبق این بیان اولاً سفیانی کسی است که شش ماه بتواند چهار کشور را بگیرد و بسیار روشن است که این نشانه به هیچ وجه قابل تطبیق بر داعش نیست، ثانیاً کل شورش و حکومت سفیانی از ظهور تا افولش بیش از پانزده ماه نخواهد بود، در حالی که داعش بیش از دو برابر این مدت است که شر و ضرر آن متوجه کشورهای اسلامی شده است و حتی یک کشور را هم نتوانسته است بگیرد. علاوه بر اینکه، امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «یَخْرُجُ بِالشَّامِ فَیَنْقَادُ لَهُ‏ أَهْلُ‏ الشَّام»: سفیانی شورش می‌کند و اهل شام از او پیروی می‌کنند، در حالی که روشن است مردم سوریه به طور کامل، داعش را حمایت نکردند.

۷- طبق روایات، سفیانی پس از سرکوب مخالفان اش در شام، هدفی جز حمله به عراق ندارد، از این‌رو، با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار می‌شود، اما در میانه راه، در منطقه‌ای به نام قرقیسیا (شهری در سوریه در محل اتصال رود خابور و فرات) جنگی هولناک درمی‌گیرد و بسیاری کشته می‌شوند. آنگاه سپاه سفیانی پس از پیروزی در نبرد قرقیسیا به صورت هم‌زمان با دو سپاه مختلف به مدینه و عراق یورش خواهد برد. در حالی که داعش، در میانه حمله به عراق، چنین نبردی (جنگ قرقیسیا) را انجام نداد.

۸- اگر داعش سفیانی است، پس باید خراسانی و یمانی نیز خروج کرده باشند، در حالیه هنوز چنین مساله ایی رخ نداده است. در حدیث معتبری امام صادق(ع) فرمودند: «إِنَّ أَمْرَ السُّفْیَانِیِّ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُهُ‏ فِی‏ رَجَب» و در حدیث معتبر دیگری امام صادق(ع) فرمودند: «خُرُوجُ الثَّلَاثَةِ الْخُرَاسَانِیِّ وَ السُّفْیَانِیِّ وَ الْیَمَانِیِّ فِی‏ سَنَةٍ وَاحِدَةٍ فِی شَهْرٍ وَاحِدٍ فِی یَوْمٍ وَاحِد». طبق این دو روایت سفیانی در ماه رجب و همزمان با خراسانی و یمانی شورش خواهد کرد، روشن است که به هیچ وجه این نشانه قابل تطبیق بر داعش نیست، زیرا هنوز نه خراسانی قیام کرده نه یمانی.

۹- و اگر داعش، همان سفیانی است، باید طبق روایات، علاوه بر حمله به عراق، لشکری را نیز به سمت کشور عربستان و شهر مدینه و مکه، فرستاده باشد، در حالیکه همگان می دانند، چنین اتفاقی نیفتاد.

۱۰- علاوه بر اینکه در آستانه ورود لشکر اعزامی سفیانی به کشور عربستان و شهر مدینه، امام مهدی، طبق سنت حضرت موسی (خائف یترقب)، از مدینه به سمت مکه حرکت می کنند و مستند این قول این روایت از امام باقر می باشد: ... وَ یبْعَثُ السُّفْیانِی بَعْثاً إِلَى الْمَدِینَةِ فَینْفَرُ الْمَهْدِی مِنْهَا إِلَى مَکَّةَ فَیبْلُغُ أَمِیرَ جَیشِ السُّفْیانِی أَنَّ الْمَهْدِی قَدْ خَرَجَ إِلَى مَکَّة فَیبْعَثُ جَیشاً عَلَى أَثَرِهِ فَلَا یدْرِکُهُ حَتَّى یدْخُلَ مَکَّةَ خائِفاً یتَرَقَّبُ  عَلَى سُنَّةِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ‏ قَالَ فَینْزِلُ أَمِیرُ جَیشِ السُّفْیانِی الْبَیدَاءَ فَینَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یا بَیدَاءُ أَبِیدِی الْقَوْمَ فَیخْسِفُ بِهِم‏ ... . : ... و سفیانی سپاهی را به مدینه گسیل می دارد. مهدی علیه ‌السلام از آن جا به سمت مکه می گریزد. به فرمانده سپاه سفیانی گزارش می رسد که مهدی به سمت مکه رفته است. پس سپاهى بدنبال او میفرستد ولى موفّق به دستگیرى او نمیشوند تا آنکه آن حضرت در حال ترس و مراقبت، طبق سنّت موسى ابن عمران داخل مکّه مى‏شود ... لشکر سفیانی در بیداء فرود می آیند و آنگاه ندا دهنده ایی از آسمان، ندا می دهد ای سرزمین بیداء، این لشکر را در خود فرو ببر و این قوم خسف می شوند ... . پس این نشان میدهد زمان اعزام لشکر سفیانی به سمت عربستان و شهر مدینه، هنگام ظهور امام مهدی است درحالیکه هنوز امام عصر مهدی موعود، ظهور نفرموده اند.

فتنه شام و سوریه تا ظهور ادامه خواهد یافت

فتنه شام در روایات اسلامی

مستندات بسیاری بر حوادث شام، در سال‌های قبل از ظهور امام زمان اشاره می‌کنند. مهم‌ترین آنها روایت جابر در کتاب «الغیبه» نعمانی، است که از امام محمّد باقر(ع) نقل می‌کند که فرمودند:

«ای جابر! قائم ظهور نمی‌کند تا آنکه فتنه‌ای شام را فراگیرد و اهل شام به دنبال خلاصی از آنند؛ امّا راهی برای آن نمی‌یابند.»(نعمانی، الغیبۀ، ص۲۹۰(

و نیز در کتاب ملاحم و فتن این طاووس به نقل از کتاب «عقد الدّرر» از منابع اهل سنت، چنین نقل شده است:

«در شام، فتنه‌ای خواهد بود که آغازش همچون بازی کودکان است. هر چه این فتنه از یک طرف آرام و خاموش می‌شود، از جانب دیگر سربرمی‌آورد و پایان نمی‌پذیرد تا آنکه منادی از آسمان ندا سر می‌دهد. آگاه باشید که تنها فلانی (امام عصر) امیر است…» (ابن طاووس، فتنه ها و آشوب های آخرالزمان، ص ۳۰)

سناریوی غرب در مواجهه با گروه های سلفی تکفیری و داعش، آن است که این گروه ها را به عنوان نیروی موثری جمع آوری کرده اما در نهایت به عنوان نیروی مزاحم در منطقه نگه می دارد. یعنی این گروه ها همچون طالبان در افغانستان، محدود می شوند اما از بین نمی روند و دائم برای دولت های اسلامی به ویژه عراق و سوریه خطرآفرین خواهند شد. به عبارت دیگر این مناطق همیشه آبستن حوادث غیر منتظره و ناگهانی خواهند شد و کشورها در هاله ای از بی امنیتی فرو می رود.

شبیه سازی کاریکاتوری از نشانه های ظهور و احیای توهم جنگ آرماگدون

آگاهی مراکز مطالعات مذهبی غربی و یهودی از دریافت‌های مهدوی و آخرالزّمانی مسلمانان و امکان شبیه‌سازی نشانه‌های یاد شده در روایات، از مسیر وارد آوردن جریان‌های سلفی تکفیری، طیّ چند سال اخیر، این امکان را فراهم آورده است تا جمعیّت بزرگی از مسلمانان دچار شبهه شده و گمان برند که حرکت سلفی تکفیری از شام و پس از آن، حمله به عراق، همان واقعه پیش‌گویی شده در روایات و احادیث آخرالزّمانی اسلامی است.

وجود باور مذهبی و ظهور منجی موعود در میان مسلمانان و انتظار دیدار این واقعه شریف در این عصر و زمان، به امید خلاصی از همه ظلم‌ها و ستم‌های چندوجهی، این امکان را در این منطقه حسّاس از شرق اسلامی فراهم آورده است تا به ناگهان و با مشاهده نشانه‌های وقوع این امر عظیم، پای در میدان حادثه بگذارند. درست در همین شرایط است که اتّفاق و اتّحاد صلیب و صهیون می‌تواند با یک گام بزرگ، ضمن تخلیه همه توان و انرژی نهفته در میان ساکنان این سرزمین در منازعات قومی، قبیله‌ای و مذهبی، پروژه آرمگدون را عملیاتی کرده و سلطه جهانی خود را در قالب حکومت جهانی بنی‌اسرائیلی با محوریّت فلسطین اشغالی تکمیل نماید.

به‌رغم بسیاری از شباهت‌ها میان داعش و سفیانی، اما در واقع تقاوت ها نیز بسیار است؛ اگر چه آن ملعون آخرین، سفیانی اموی، نیز دست‌پروده یهود و مورد حمایت یهودیان خواهد بود. حال چنانچه مسلمانان، به ویژه شیعیان آل محمّد با این پیش فرض وارد معرکه شوند، پیش از آنکه مجال ضربه زدن جدّی به این جماعت را پیدا کنند و قبل از آنکه مولا و سرورمان اذن قیام پیدا کنند، این مستضعفان در مسلخ طرّاحی شده ائتلاف خونین صلیب و صهیون، ممکن است خسارت فروان ببینند. زیرا شیعیان جهادگر، تنها گروه مقابله کننده با حرکت‌های تمامیّت‌خواهانه صلیبی و صهیونی‌اند و بزرگترین مانع در اجرای آخرین مرحله از پروژه حکومت جهانی یهود.

اجرای پروژه شبیه‌سازی و کاریکاتوری واقعه ظهور موعود و منجی، توسط اتّحاد صلیب و صهیون (اسرائیل و آمریکا)، آرزوی دیرینه و قدیمی جریان باطل است که از سال ها قبل و با حضور میدانی جریان سلفی و وهابی و اهل سنت تکفیری، مجال تحقّق پیدا می‌کند.

جمع بندی

آنچه که مطرح میشود که داعش، همان سفیانی است، ثابت نیست. بلکه ممکن است، داعش، زمینه ساز و فراهم کننده و مقدمه خروج سفیانی باشد. و داعشی ها، در هنگام خروج آن ملعون در صف یاران و لشکریان سفیانی، قرار گیرند. به عبارت دیگر داعش، سفیانی نیست، بلکه داعش، از نشانه های خروج سفیانی است. شبیه‌سازی حرکت داعش و سایر جریانات سلفی در سوریه و شمال «آفریقا» (دامس، جبهه النّصره و…) با جریانات پیش‌گویی شده در روایات و احادیث آخرالزّمانی در سال‌های قبل از ظهور، نمی‌بایست ما را فریفته و دچار شبهه کند. این پیش‌فرض عواقبی بس خطرناک دارد. حدّاقل خسارت این شبهه، نومید شدن مستضعفان و شیعیان از ظهور امام، است. بنابر تصریح برخی روایات، شماری از مردم، نادانسته در اثر نومیدی، دل به انکار امام می‌سپارند. و نکته مهم در مباحث مهدویت، این است که احادیث مهدویت، قطعه های مختلف یک پازل واحد محسوب می شوند و جدا از هم نباید، بررسی شوند. بویژه اگر نشانه های ظهور را جدا از هم و مستقل از یکدیگر بررسی کنیم به نتایج واقعی و مطلوب نخواهیم رسید.

-------------------------

* دانش آموخته حوزه علمیه قم